فَلْيَعْمَلْ کُلُّ امْرِءٍ مِنْکُمْ بِما يُقَرَّبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَلْيَتَجَنَّبْ ما يُدْنيهِ مِنْ کَراهِيَّتِنا وَ سَخَطِنا، فَإِنَّ امْرَأً يَبْغَتُهُ فُجْأَةً حينَ لا تَنْفَعُهُ تَوْبَةٌ، وَ لا يُنْجيهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلي حَوْبَة؛ هريک از شما بايد به آن چه او را به دوستي ما نزديک مي سازد، عمل کند، و از آن چه خوش آيند ما نبوده، و خشم ما در آن است، دوري گزيند؛ زيرا خداوند - به طور ناگهاني - انسان را مي گيرد، در وقتي که توبه برايش سودي ندارد، و ديگر پشيماني، او را از کيفر ما به خاطر گناهش نجات نمي دهد.