از علماي بزرگ سده هفتم.

سيد معظم ابن طاووس - طاب ثراه - در کتاب «فرج المهموم في معرفة نهج الحلال و الحرام من النجوم» فرمود: به تحقيق که درک کردم در زمان خود جماعتي را که ذکر مي کردند که ايشان، مشاهده نمودند مهدي عليه السلام را، و در ميان ايشان بود کساني که حامل شده بودند از جانب آن حضرت رقعه ها و عريضه ها را که عرضه شده بود بر آن جناب، و از اين جمله است خبري که صدق آن را دانستم، و آن چنان است که خبر داد مرا کسي که اذن نداده است که نام او را ببرم؛ پس ذکر نمود که: او از خداي تعالي خواسته بود که بر او تفضل نمايد به مشاهده نمودن حضرت مهدي عليه السلام را. پس در خواب ديد که او مشاهده خواهد نمود آن جناب را در وقتي که او را اشاره نمودند به آن وقت.

گفت: چون آن وقت رسيد، او در مشهد مطهر مولاي ما، موسي بن جعفر عليهما السلام بود؛ پس شنيد آوازي را که شناخته بود آن را پيش از آن وقت، و او مشغول بود به زيارت مولاي ما، حضرت جواد عليه السلام؛ پس سائل مذکور، خود را نگاه داشت از مزاحمت کردن آن جناب، و داخل شد در حرم منور، و ايستاد در نزد پاهاي ضريح مقدس مولاي ما، حضرت کاظم عليه السلام. پس بيرون آمد آن که معتقد بود که اوست مهدي عليه السلام، و با او بود رفيقي، و اين شخص مشاهده نمود آن جناب را، و با او به جهت وجوب تأدب در حضور مقدس آن جناب، تکلم نکرد.



[ صفحه 158]