مذاهب مي گويند اين موجود نيمه مادي و نيمه الهي با عقل و اراده اي که دارد مي خواهد و مي تواند براي آينده اش نقشه اي رسم کند که حاصل آن سعادت و خوشبختي او و همنوعانش باشد انسان از راه پيوند بين عقل مجرب و اراده ورزيده اش مي تواند با ابديت در ارتباط باشد و زمينه را براي بهسازي خود و بهروزي ديگران فراهم آورد. اين امر شدني است از آن بابت که بناي خلقت بر خير است و فطرت آدمي پاک است. رذايل در درون آدمي لانه دارند و بصور مختلف او را به سوي فساد و سيه روزي مي کشانند ولي آن چنان نيست که غلبه آن باشد. بالاخره جلوه نفخه کار خود را مي کند و بر همه فسادها و سيه روزي ها غلبه خواهد نمود. بالاخره روح خدا حاکم مي شود و ريشه همه پستي ها و زبوني ها را مي سوزاند.