هدف آنها از زندگي بسيار تنگ نظرانه و محدود بينانه است. همه آنچه را که بايد وسيله بحساب آيند از نظر آنها هدفند، مثل خوردن، خوابيدن، کارکردن، ازدواج، توليد نسل، و... آنها که باصطلاح اهل دين و مذهبند باز هم هدفي کوته بينانه دارند. گمان شان اين است که دنيا را با هر وصله و پينه اي که شده زود بگذرانند تا در بهشت هر چه زودتر به وصال حورعين برسند، از غم ها و رنج هاي موجود آب زير کاهي فرار کنند و به خصب و نعمت ابدي برسند. براي آنها تحليل اين مساله بسيار مشکل است که هر که در اين دنيا کور و نابينا باشد در آن دنيا هم دچار چنين وصفي است. آن کس که در اين دنيا بي بينش است و تن به ستمکاري و ظلم مي دهد، منظلم واقع مي شود، توسري خوردن را پذيرا مي گردد در آن دنيا وصفي بهتر از اين ندارد اينان گمان دارند بهشت جاي بيعرضه ها، يقه چرکين ها، نادان ها، توسري خورها، و ستم پذيرهاست بهين نظر به نظافت، تزکيه، احقاق حق،



[ صفحه 42]



دفاع از خود تن در نمي دهند و پيداست چه عاقبت ننگيني دارند.