همانگونه که گفتيم عامل ايدئولوژيک است در عين حال مسائلي چون سياست، اقتصاد، اخلاق مذهب هم در آن دخالت دارند و بنظر ما مهمترين انگيزه آنها عامل ايدئولوژي سياسي است. اين عوامل خود دست بدست هم داده موجبات تضاد و تعارض را در جامعه پديد مي آورند. آدمي در برابر خصم هميشه ساکت و آرام است و همه گاه به شلاق و طرد هم قناعت نمي کند. و نيز وضع فکري او به گونه اي نيست که تن به همسازي دهد اگر چه همسازي توام با اکراه و مستقر باشد طرفين دعوا و آنها که با هم تعارض دارند در اين فکرند که ضرب شستي بيکديگر نشان دهند و اگر اين کار امکان پذير نباشد مي کوشند از پشت خنجر زنند و اگر نکنند گمان دارند خود را خرد و کوچک ديده و بنظرشان اين امر آنان را با عقده مواجه خواهد کرد. و خلاصه آنکه به کمتر از جنگ راضي و قانع نيستند.