و بالاخره بشريتي که از رهبري هاي پر زرق و برق ولي بي محتوا خسته شده در حدود آن است زمينه اي بيايد و به جستجوي رهبري برود که دور از هر گونه لغزش و خطا باشد. پيشوائي انساني و در عين حال الهي را برگزيند که در راس حکومت بشري قرار گيرد. آشنا و غريبه او بدنبال کسي است که بتواند نابساماني ها را از ميان بردارد، صاحب قدرت باشد از خطاها و لغزش ها دور و معصوم باشد، خير خواه باشد، با مردم آشنا و همگام با توده باشد، درد آنها را حس کند، براي خير و رهائي انسان گام بردارد و... وجود چنين زمينه اي و بستوه آمدن از رهبران مادي و آدم کشي ها و خونريزي هاي آنان، و عدم قدرت آنها به ايجاد موازنه بين جسم و روح خود سببي براي روي آوردن به رهبران الهي و سپردن زمام اختيار خود بدست آنهاست تا بتوانند به ايجاد مدينه اي پر از اميد اقدام نمايند.