آري، اين بينش اسلامي است که در آينده مذهب و اعتقاد جوامع انساني عقيده واحد گردد. زيرا بشريت به تجربه دريافته است که دوگانگي ها و چندگانگي ها بدان خاطر است که عقيده ها متعدد و چند گونه اند. اختلافات و تضادهاي ظاهري ناشي از تضاد و تعارضي است که از درون منشاء مي گيرد. مردم خود از نابساماني هاي ناشي از تشتت عقيده و آراء بجان آمده و در جستجوي يافتن عقيده اي واحد، عقيده اي که بتوانند سفيد و سياه را بدور هم جمع کند و در کنار هم بنشاند براه مي افتند. بدنبال عقيده اي مي روند که در آن پذيرش در بسته و چشم بسته نباشد، راه پيشرفت از روي استدلال و منطق در آن موجود باشد. بشريت بدنبال عقيده اي مي رود که چون عقيده تثليت بهت آور و سر در گم کننده نباشد. مردم ناگزير نباشند تحت ملاحظات و روابط، رودربايستي ها، تلقين ها و القاءت جبري آن را بپذيرند و اگر هم نپذيرفتند چوب تکفير را بخورند. و قطعا چنين عقيده اي توحيد است که صريحترين جوانب و ابعاد بحثش در اسلام است.