اسلام معتقد به پايه گذاري امتي است در آينده که در آن اختلافات و تفرقه طرد و زايل مي شوند مساله زبان، نژاد، مليت، طرز فکرهاي سياسي خاص نخواهد توانست آنها را از هم دور و جدا سازد و مساله طبقه نمي تواند سبب و عاملي براي جدائي ها باشد. عدالت بگونه اي در جامعه بشري استوار گردد که حتي تحمل آن براي تنگ نظران دشوار باشد و حتي وعده اي نخواهند پذيراي آن شوند. بشريت بعلت وحدت در عقيده و مذهب به صفائي و صلحي رسد که در آن خير و سعادت همگان ملحوظ باشد و کسي در صدد برتري جوئي بر کسي نيايد. آينده بصورتي است که مردم آنچه براي خود مي خواهند براي ديگران هم طلب مي کنند، اگر خير است براي همه و اگر رحمت است براي همه. افراد بشر خود را اعضاي يک پيکر بحساب آورند که اگر عضوي بدرد آمد دگر اعضاء از آن ايمني و فراغ نداشته باشند.