پس از جنگ بين المللي و خساراتي که در اثر آن پديد آمد جامعه ملل تشکيل شد و هدف اساسي آن اين بود که اگر کشور متجاوزي پيدا شود و در برابر کشور ديگري بايستد، اعضاي اين جامعه با توسل به نيروي نظامي عليه آن بايستند. قدرت نظامي جامعه ملل از کشورهاي عضو تشکيل مي شد و تحت فرماندهي بي طرفي سرگرم کار و تلاش مي شدند. اما بعدها به اين مشکل توجه کردند که گاهي کشوري دستور مي داد سربازان من در فلان منطقه نجنگد، چون مثلا با هم پيماني اقتصادي داريم. در همين جامعه ملل هسته اوليه تبعيض و بي عدالتي نهاده شد. برخي از کشورها براي خود حق و تو قائل شدند و اين حق در تصميم گيريهاي کشورها موثر واقع شد بگونه اي که کشورهاي کوچک و ضعيف نتوانند درباره امري که کشور قدرتمندتر تصميم گرفته است اعمال نظر کنند. اين جامعه بنظر عده اي براي حق حاکميت ملي برخي ديگر از کشورها خطرناک بود و منافع شال را بخطر مي انداخت و حق و تو از آنجا پيدا شد. امروزه پس از سالهاي سال که از تشکيل جامعه ملل مي گذرد، بي ايماني و سستي مردم نسبت به آنها زياد شده از آن بابت که دريافتند اين سازمانها قادر به انجام عملي نيستند، دردي را دوا نمي کنند، قدرت حق



[ صفحه 73]



و تو و اسلحه مي تواند کارها را از پيش ببرد و براي کساني که بخواهند با سنگ و چوب و عصا بدشمن حمله کنند راهي و چاره اي نيست، توسل به زور همچنان مطرح است.