از نظر ما جنگ و نزاع دائمي بين انسانهائي که طرفدار حق يا باطلند به پيروزي حق منجر مي شود و اين ناموس قطعي الهي است که سير جهان را در اين مسير قرار مي دهد. اين خواست خدا و تاييد دروني انسان است که بشريت سرانجام در مسيري بيفتد که در آن مساله احيا و اقامه حق باشد خود بکوشد که چرک ها و فسادها را از پيکر انساني بزدايد با اهريمن هاي گوناگون که در چهره هاي مختلف خود را نشان مي دهند مبارزه نمايد و در اين مبارزه پيروز باشد. در پيروزي حق وحشت از اکثريت خصم و قدرت اسباب و ابزار نيست از آن بابت که خون بر شمشير پيروز است و سپر بدنهاي گرم مومنان مي تواند اسلحه هاي مدرن را از کار اندازد. و در آن مساله حيله هاي خصم موثر نيست



[ صفحه 66]



از آن جهت که خداوند حيله آنان را به خودشان بر مي گرداند. اگر بنا شود نظام جهان در مسيري بگردد که در آن همه گاه شکست حق باشد آفرينش باطل خواهد بود. اگر چند صباحي در عرصه حيات فرصتي براي جولان دادن باطل بچشم مي خورد بدان خاطر است که اين مجال را به او داده اند تا خود را نشان دهد و شخصيت خود را عرضه و ارائه دهد. مدت جولان دهي او اندک است و پايداري و پيروزي براي حق ماندني است.