براي حضرت مهدي دو غيبت است، يکي صغري و ديگر کبري. در اين مورد رواياتي از ائمه اطهار عليهم السلام وارد شده است. غيبت صغري: غيبت صغري، از ميلاد امام تا وفات نايب چهارم و انسداد نيابت خاصه مي باشد. در اين مدت هفتاد و چهار سال سفرائي رابط ميان ايشان و شيعيان بودند که امام را ملاقات مي کردند - و چه بسا ديگراني هم بودند که حضرتش را ديدار مي کردند - و به خدمتش شرفياب مي شدند، و توقيعاتي از حضرتش در پاسخ مسائل مختلف و مباحث گوناگون براي شيعيان حضرتشان از طريق ايشان بدانان مي رسيد. غيبت کبري: غيبت کبري، بعد از غيبت صغري است و تا زماني مي باشد که حضرتش با شمشير قيام کند. در برخي از توقيعات آمده است که در غيبت کبري کسي امام را نمي بيند و هر کس تا قبل از خروج سفياني و صيحه آسماني ادعاي رويت نمايد، کذاب



[ صفحه 47]



است. درروايات ديگرآمده است که امام هر ساله در مراسم حج شرکت مي کند. مردم را مي بيند و مي شناسد ولي مردم ايشان را مي بيند و نمي شناسند. سفرا و نواب زمان غيبت صغري که رابط بين امام و شيعيان بودند، چهار تن هستند: