همانگونه که گذشت، اينان به حسب روايت تعدادشان سيصد و سيزده تن است، به شمار جنگاوران نبرد بدر. ايشان از اقصي نقاط عالم بدون وعده قبلي نزد مولايشان جمع مي شوند، و به حيثي که همديگر را نمي شناسند. در روايتي چنين آمده است: يجمعهم الله بمکه قزعا کقزع الخريف يتبع بعضهم بعضا فيهم خمسون من اهل الکوفه: خداوند آنان را چون پاره هاي ابرهاي پائيزي گرد هم مي آورد، و يکي از پي ديگري فرا مي رسند. در ميان آنها پنجاه تن از اهل کوفه هستند. در روايتي آمده که چهارده تن از کوفه اند و بقيه از ديگر شهرها. و در روايت ديگر وارد شده که پنجاه تن از زنان همراه ايشان هستند. اين تعداد اصحاب خاص امام مي باشند. روايت شده که ايشان فرمانروايان و زمامداران جهانند که خداوند شرق و غرب عالم را توسط ايشان فتح مي سازد. در روايت وارد شده که قيامگر خاندان وحي ابتدا با چهل و پنج تن روي مي آورد. که در مجموعه نه تائي هستند، يک مرد، دو مردي، و... تا نه تائي به همين ترتيب



[ صفحه 353]



مي آيند تا تعدادشان به حد مقرر برسد. او صحيفه اي مهر شده به همراه دارد که در آن اسامي يارانش و مواطن آنها ثبت مي باشد. خوي ها و نشانه ها و کنيه هاي آنها نيز در آن بر شمرده شده است. ايشان تلاشگر و کوشا در راه اطاعت از امامشان هستند. هيچ شهري نيست مگر آنکه طايفه اي از آن در سلک اين ياران امام قرار مي گيرند، جز بصره که کسي از آن به ياري حضرتش نمي شتابد. اما در روايتي ديگر بيان شده که از آن سه تن خارج مي شوند. چون شمار ياران به اين تعداد رسيد، امر خود را اظهار مي دارد. تا اينکه شمار آنان به ده هزار نفر رسد. با اين تعداد که به سپاه خشم و غضب موسومند، از مکه خارج مي شود. امام صادق عليه السلام مي فرمايد: يخرج مع القائم من ظهر الکوفه سبعه و عشرون رجلا، خمسه عشر من قوم موسي الذين کانوا يهدون بالحق و به يعدلون، و سبعه من اهل الکهف، و يوشع بن نون و سليمان و ابودجانه الانصاري و المقداد و مالک الاشتر، فيکونون بين يديه انصارا و حکاما: همراه قائم (عليه السلام) از پشت کوفه بيست و هفت مرد خروج مي کنند: پانزده تن از قوم موسي که به حق هدايت شدند و به حق حکم مي کردند، هفت تن از اصحاب کهف، يوشع بن نون، سليمان ابودجانه انصاري، مقداد و مالک اشتر. اينها در برابرش جانبازي مي کنند و فرمانروايان (زمين) هستند. درکتاب غايه المرام از کتاب مسند فاطمه (سلام الله عليها) تاليف ابوجعفر جرير طبري به اسناد خود از مسعده بن صدقه از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام حديثي نقل مي کند. در اين حديث ذکر شده که امير المومنين، اصحاب قائم عليه السلام را به اسم و نسب و قبيله مي شناخت و از نشانها و مراتب آنها خبر داده است. اين علمي است که ديگر ائمه اطهار نيز آن را مي دانستند. حضرت امير براي نويسنده روايت فرموده است: هذا ما املي رسول الله (صلي الله عليه و آله) علي امير المومنين (عليه السلام) و اودعه اياه من تسميه المهدي (عليه السلام) و عدد من



[ صفحه 354]



يوافيه من المفقودين عن فرشهم و قبائلهم السائرين في ليلهم و نهارهم الي مکه عند استماع الصوت و هم النجباء القضاه الحکام علي الناس: اين املاي رسول خدا (صلي الله عليه و آله) بر علي امير المومنين (عليه السلام) مي باشد که در آنها تنها آنرا به حضرتش وديعه نهاده که نام مهدي (عليه السلام) و تعداد افرادي که با او همراهي مي کنند را مشخص ساخته است. هماناني که (به هنگام ظهور) از بسترهاي خود مفقود شده و در شب يا روز راهي مکه مي شوند، و آن هنگامي است که صوت و صدا شنيده شود. آنان را گرانمايگاني هستند که قاضيان و فرمانرواي بر مردمانند. همچنين او حديثي ديگر به همين اسناد نقل کرده که در آن اسامي و نام شهرهاي اصحاب امام عصر سلام الله عليه ثبت مي باشد. بين اين دو روايت اندکي اختلاف است. ما بر اساس اين دو، اکتفا به ذکر نام شهرها مي نمائيم و آنها را به ترتيب حروف امر خود را اظهار مي دارد. تا اينکه شمار آنان به ده هزار نفر رسد. با اين تعداد که به سپاه خشم و غضب موسومند، از مکه خارج مي شود. امام صادق عليه السلام مي فرمايد: يخرج مع القائم من ظهر الکوفه سبعه و عشرون رجلا، خمسه عشر من قوم موسي الذين کانوا يهدون بالحق و به يعدلون، و سبعه