رسول خدا (ص) به علي (ع) فرمود: «هنگامي که قائم ما قيام مي کند و زماني که مأموريت ظهورش فرا مي رسد، شمشيري همراه دارد که به وي ندا مي دهد: اي وليّ خدا! قيام کن و دشمنان خود را بکش». [1] .

امام صادق (ع) مي فرمايد: «حضرت مهدي (عج) به هنگام ظهور، پيراهن پيامبر (ص) را که در جنگ احد پوشيده بود و عمامه و زره آن حضرت را که بر قامت او آراسته است، مي پوشد و ذوالفقار (شمشير) پيامبر (ص) را در دست مي گيرد و شمشير مي کشد و در مدّت هشت ماه از کشته بي دينان، پشته ها مي سازد». [2] .

جابر جعفي مي گويد، امام باقر (ع) فرمود: «امام مهدي (عج) از مکه بين رکن و مقام به همراه وزير و سي صد و اندي (سيزده) نفر از يارانش ظهور مي کند؛ در حالي که عهد و دستور العمل پيامبر (ص) و پرچم و اسلحه آن حضرت با اوست. آن گاه ندا کننده اي از آسمان مکه به نام و ولايت حضرتش ندا مي دهد؛ به طوري که تمامي اهل زمين آن نام را مي شنوند و اسم حضرت، اسم پيامبر (ص) است». [3] .