شکي نيست که قيام حضرت مهدي (عج) موجب برقراري عدالت و ريشه کن شدن همه محروميت ها از جامعه بشري مي گردد؛ در اين قسمت به اقداماتي که حضرت به هنگام قيام براي ستمديدگان و محرومان انجام مي دهد، به گونه اي که باعث پناه آوردن محرومان به او مي شود خواهيم پرداخت.

پيامبر گرامي اسلام (ص) مي فرمايد: «مهدي (عج) از امّت من، ظهور مي کند؛ خداوند او را به عنوان فرياد رس انسان ها مي فرستد. آن زمان مردم در نعمت به سر خواهند برد». [1] .

رسول خدا (ص) فريادرسي را محدود به طايفه يا مليّت خاصي نکرده است؛ بلکه باتعبير کلمه ناس (مردم)، آن حضرت را رهايي بخش همه انسان ها مي داند. از اين رو، پيش از ظهورش، شرايط به گونه اي مي شود که همه انسان هاي جهان آرزوي ظهورش را دارند.

جابر مي گويد: امام باقر (ع) فرمود: «حضرت مهدي در مکه ظهور مي کند... خداوند سرزمين حجاز را (به دست او) مي گشايد و حضرت زندانيان بني هاشم را از زندان آزادمي سازد». [2] .

ابو ارطات مي گويد: حضرت مهدي (از مکه) عازم مدينه مي شود و زندانيان بني هاشم را رهايي مي بخشد. آن گاه به کوفه مي رود و زندانيان بني هاشم را آزاد مي سازد. [3] .

شعراني مي گويد: هنگامي که حضرت مهدي (عج) به مغرب زمين مي رسد، مردم اندلس به سوي او رفته، مي گويند: اي ولي اللَّه (و حجّت خدا)! جزيره اندلس را ياري کن که خود و مردمش هلاک شده اند. [4] .