يکي ديگر از موارد قابل توجه در روايات اين است که شهر قم در روزگار غيبت به عنوان مرکزي براي رساندن پيام اسلام به گوش مستضعفان زمين در خواهد آمد و عالمان و دانشمندان ديني آن، حجّتي بر جهانيان خواهند شد.

امام صادق (ع) در اين باره مي فرمايد: «به زودي شهر کوفه از مؤمنان تهي مي گردد و علم و دانش از آن جا رخت بر مي بندند و چون ماري که در گوشه اي چنبره زده است، محدود مي گردد و از شهري که آن را قم مي نامند، ظهور مي کند و آن جا پايگاه علم و فضيلت و معدن دانش و کمال مي گردد؛ به گونه اي که روي زمين هيچ مستضعف (فکري) نمي ماند که از دين آگاهي نداشته باشد؛ حتي زنان پرده نشين، و اين زمان، نزديک به زمان ظهور قائم ما خواهد بود.

خداوند، قم و مردمش را جانشين حضرت حجّت قرار مي دهد و اگر چنين نبود، زمين اهلش را فرو مي برد و حجّتي بر زمين نمي ماند. بنابراين، علم و دانش از شهر قم به شرق و غرب جهان سرازير مي شود و حجّت بر جهانيان تمام مي گردد؛ به گونه اي که هيچ شخصي نمي ماند که دين و دانش به او نرسيده باشد و آن گاه حضرت قائم (عج) ظهور مي کند و عذاب الهي بر کافران به دست آن حضرت فرود مي آيد؛ زيرا خداوند، از بندگان انتقام نمي گيرد، مگر هنگامي که حجّت بر آنان تمام شده باشد». [1] .

در روايت ديگري آمده است: «اگر مردم قم نبودند، دين از بين مي رفت». [2] .