در هر روزگاري که پرده هاي سياهي و جهل، سايه خود را بر جوامع بشري مي گستراند اين دانشمندان و عالمان ديني بودند که مسؤوليت خود را در جهت زدودن جهل و ناداني از انديشه ها و فساد و تباهي از دامن مردمان به خوبي انجام مي دادند و از روايات فهميده مي شود که عالمان در آخر الزمان نيز اين نقش را به خوبي ايفا مي کنند.

امام هادي (ع) مي فرمايد: «اگر در دوران غيبت قائم آل محمد (ص) دانشمنداني نبودند که مردم را به سوي او هدايت و راهنمايي کنند و با حجت هاي الهي از دين دفاع نمايند و شيعيان ضعيف را از دام هاي شيطان و پيروانش رهايي و از شرّ ناصبي ها (و دشمنان اهل بيت) نجات بخشند، کسي در دين خدا پا برجا نمي ماند و همه مرتد مي شدند؛ ولي آنان رهبري دل هاي شيعيان ضعيف را با قدرت در دست مي گيرند و حفظ مي کنند؛ چنان که ناخداي کشتي، سکان و فرمان کشتي را نگاه مي دارد. بنابراين، آنان نزد خدا، والاترين انسان ها هستند». [1] .

رسول خدا (ص) درباره زنده کننده دين در هر قرن مي فرمايد: «خداوند بزرگ براي امّت اسلام در آغاز هر قرن، شخصي را بر مي انگيزاند تا دين را زنده نمايد». [2] .

اين دو روايت و رواياتي از اين گونه، با صراحت به نقش عالمان در روزگار غيبت اشاره دارد و خنثا شدن، توطئه شيطان ها و تجديد حيات دين را به دست دانشمندان مي داند.

البته اثبات اين مطلب در روزگار ما به دليل و برهان نيازي ندارد؛ زيرا نقش حضرت امام خميني (ره) براي از بين بردن نقشه هاي شوم دشمنان - که اساس دين را در جهان معاصر در معرض خطر قرار داده بودند - بر کسي پوشيده نيست.

بدون شک عزتي که اسلام در اين عصر يافته است، به برکت انقلاب اسلامي ايران و بنيان گذار آن، حضرت امام خميني (ره) است.