پيامبر اکرم (ص) مي فرمايد: «بلا و گرفتاري چنان بر اين امّت فرود مي آيد که انسان هيچ پناهگاهي که از ظلم به آن پناه برد، نمي يابد». [1] .

نيز مي فرمايد: «در آخرالزمان بلاي شديدي بر امّت من از سوي حکومت هاي شان نازل مي شود؛ به گونه اي که مؤمن پناهي نمي يابد که از ستم به آن پناه آورد». [2] .

در روايت ديگري مي فرمايد: «بر شما بشارت باد به مهدي از فرزندان فاطمه. وي ازجانب مغرب ظاهر مي شود و زمين را از عدل پر مي کند». گفته شد: اي رسول خدا! (اين ظهور) در چه زماني خواهد بود؟ حضرت فرمود: «هنگامي که قاضيان رشوه گير و مردم فاجر شوند». عرض شد: مهدي چگونه خواهد بود؟ فرمود: «از اهل و خاندان خود (جدا شده) تنهايي اختيار مي کند و از وطن خود دور مي باشد و در غربت زندگي مي کند». [3] .

امام باقر (ع) مي فرمايد: «آن چه که به انتظارش هستيد، نخواهيد ديد، مگر زماني که چون (ماده) بُز مرده اي شويد که در زير چنگال هاي درنده اي قرار گرفته است که برايش فرق نمي کند بر کجا دست گذارد. در آن هنگام نه محلّي دوردست از تجاوز داريد که به سوي آن بالا رويد و نه پناهي داريد که به آن تکيه دهيد». [4] .