[1] خرائج، ج 1، ص 185؛ بحارالانوار، ج 41، ص 296؛ مستدرکات علم رجال الحديث 2: 118.

درباره جبير بن خابور با وجود پژوهش فراوان در کتاب هاي شيعه و سنّي جز مطلب زير، مطلب ديگري يافت نشد.

امام صادق (ع) فرمود: «جبير بن خابور، گنجينه دار معاويه بود. او مادر پيري داشت که در شهر کوفه زندگي مي کرد. روزي جبير به معاويه گفت: دلم براي مادرم تنگ شده است؛ اجازه بده تا از او ديدار کنم تا کمي از حقوقي که بر گردن من دارد، ادا کنم.

معاويه گفت: در شهر کوفه چه کار داري؟ در آن جا مرد جادوگري به نام علي بن ابي طالب است و اطمينان ندارم که تو را نفريبد. جبير گفت: من با علي کاري ندارم. من مي خواهم به ديدار مادرم بروم و حقّ او را به جا آورم. جبير پس از کسب اجازه عازم سفر شد. آن گاه که به شهر کوفه رسيد چون اميرالمؤمنين (ع) پس از جنگ صفين پيرامون شهر کوفه ديده بان گماشته بود و رفت و آمدها را کنترل مي کردند ديده بانان او را دستگير کردند و به شهر آوردند. علي (ع) به او فرمود: «تو يکي از گنجينه هاي خداوندي. معاويه به تو چنين گفته است که من جادوگر هستم». جبير گفت: سوگند به خدا که چنين گفته است.

حضرت فرمود: «تو مالي همراه داشته اي که مقداري از آن را در منطقه عين التمر به خاک سپرده اي». جبير اين مطلب را نيز تصديق کرد. سپس اميرمؤمنان (ع) به امام حسن (ع) دستور داد تا از وي پذيرايي کند. روز بعد علي (ع) به ياران خود فرمود: «اين شخص در جبل الاهواز..». (ادامه مطلب در متن کتاب است).