بازگشت

استبداد حکومت ها


يکي از مسائلي که جامعه بشري پيش از ظهور امام (ع) از آن رنج مي برد، بيدادگري و ستمي است که به وسيله حکومت ها بر مردم مي رود. رسول خدا (ص) در اين باره مي فرمايد: «زمين از ستم و بيداد پُر مي شود؛ تا جايي که در هر خانه اي ترس و جنگ وارد مي گردد».

حضرت علي (ع) مي فرمايد: «زمين پر از ستم و بيداد مي گردد؛ تا آن که ترس و اندوه در هر خانه اي وارد شود». [1] .

امام باقر (ع) مي فرمايد: «حضرت قائم (ع) قيام نمي کند، مگر در دوراني پر از بيم وهراس». [2] .

اين بيم و ترس چيزي است که غالباً از حکومت زمامداران ستمگر و خودسر جهان سرچشمه مي گيرد؛ زيرا پيش از ظهور آن حضرت، ستمگران بر جهان فرمانروايي مي کنند.

امام باقر (ع) در اين باره مي فرمايد: «مهدي (ع) هنگامي قيام مي کند که زمام کارهاي جامعه در دست ستمکاران باشد». [3] .

ابن عمر مي گويد: مرد شرافتمند و داراي مال وفرزند (در آخر الزمان) به سبب رنج ها و گرفتاري هايي که از سوي فرمانروايان مي بيند، آرزوي مرگ مي کند. [4] .

نکته قابل توجّه اين است که پيروان پيامبر (ص) تنها از تجاوز و هجوم قدرت هاي بيگانه رنج نمي برند، بلکه از سوي حکومت هاي خودکامه و مستبد خودشان نيز در فشار و رنجند؛ آن چنان که زمين با همه گستردگي اش بر آنان تنگ مي شود و به جاي احساس آزادي، خود را در زنداني بزرگ احساس مي کنند. هم اکنون در جهان اسلام جز ايران - که با عنايت خداوند و امام زمان (عج) در آن فقيه عادل حکومت مي کند - باقي رهبران کشورهاي اسلامي با اسلام و مسلمانان ميانه خوبي ندارند و با آنان بيگانه اند.

در روايات، در اين زمينه چنين آمده است:

رسول گرامي اسلام (ص) مي فرمايد: «در آخر الزمان بلاي شديدي - که سخت تر از آن شنيده نشده باشد - از سوي فرمانروايان اسلامي بر امّت من وارد خواهد شد؛ به گونه اي که فراخناي زمين بر آنان تنگ خواهد گشت و زمين از بيداد و ستم لبريز گردد؛ آن چنان که مؤمن براي رهايي از ستم، پناهگاهي که بدان پناهنده شود، نمي يابد». [5] .

در پاره اي از روايات به ابتلاي مسلمانان به رهبران خودکامه تصريح گشته، در پي حکمراني آن فرمانروايان ستمگر، ظهور مصلح کلّ، نويد داده شده است. در اين دسته از روايات، از سه گونه حکومت - که پس از رسول گرامي اسلام بر سر کار مي آيند - سخن به ميان آمده است. اين سه گونه حکومت عبارتند از: خلافت، امارت و ملوک و پس از آن، جباران حاکم مي شوند.

پيامبر اکرم (ص) فرمود: «پس از من خلفايي بر سر کار خواهند آمد؛ بعد از خلفا، امرايي و پس از امرا، پادشاهان و پس از آنان جباران و ستمگران؛ سپس مهدي (عج) ظهور مي کند». [6] .


پاورقي

[1] ابن ابي شيبه، مصنّف، ج 15، ص 89؛ کنز العمّال، ج 14، ص 584.

[2] کنز العمّال، ج 14، ص 584؛ احقاق الحق، ج 13، ص 317.

[3] شجري، امالي، ج 2، ص 156.

ر.ک: نعماني، غيبة، ص 253؛ طوسي، غيبة، ص 274، اعلام الوري، ص 428؛ مختصر بصائر الدرجات، ص 212؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 540؛ حلية الابرار، ج 3، ص 626؛ بحارالانوار، ج 52، ص 23؛ بشارة الاسلام، ص 82؛ عقدالدرر، ص 64؛ القول المختصر، ص 26؛ متقي هندي، برهان، ص 74؛ سفاريني، لوائح، ج 3، ص 8.

[4] ابن طاووس، ملاحم، ص 77.

[5] عقد الدرر، ص 333.

[6] حاکم، مستدرک، ج 4، ص 465؛ عقد الدرر، ص 43؛ احقاق الحق، ج 19، ص 664.