چون هدف از جنگ ها در زمان حضرت مهدي (عج) نابودي مفسدان و ستمگران براي تشکيل حکومت اسلامي در جهان مي باشد، شرکت در جنگ در رکاب حضرت قائم (عج) نيز از پاداشي چند برابر برخوردار است؛ به گونه اي که اگر رزمنده اي يک نفر از دشمن را نابود سازد، پاداش بيست و يا بيست و پنج شهيد را دارد. اگر خود به فيض شهادت دست يابد، پاداش دو شهيد نصيب او مي گردد. هم چنين جانبازان و زخميان آن افزون بر مقامات معنوي از ارزش ويژه اي در دولت امام زمان (عج) برخوردارند و خانواده شهيدان نيز ارزش ويژه اي دارند.

امام باقر (ع) خطاب به شيعيان مي فرمايد: «اگر شما چنان باشيد که ما سفارش کرده ايم و از امر ما سرپيچي نکنيد، اگر در آن حال کسي از شما پيش از ظهور قائم ما بميرد، شهيد خواهد بود و اگر حضرت را درک کند و در رکاب او به شهادت برسد، پاداش دو شهيد را دارد و اگر يکي از دشمنان ما را بکشد، پاداش بيست شهيد را خواهد داشت». [1] .

در اين روايت، ارزش نابودي دشمن را به مراتب از شهيد شدن بالاتر مي داند؛ زيرا کشتن دشمنان، خشنودي خدا، آسايش بندگان و عزّت اسلام را در پي دارد؛ ولي رسيدن به فيض شهادت، شهيد را به کمال مي رساند. از اين رو، رزمندگان در جبهه بايد بيش تر در انديشه دشمن باشند، تا به شهادت رسيدن.

امام باقر (ع) مي فرمايد: «شهادت در رکاب امام زمان (عج) پاداش دو شهيد را دارد». [2] .

در کافي چنين آمده است: «رزمنده امام، اگر دشمن ما را بکشد، پاداش بيست شهيد را دارد و کسي که همراه قائم ما به شهادت برسد، پاداش بيست و پنج شهيد براي اوست». [3] .

اميرمؤمنان (ع) درباره شيوه رفتار امام زمان (عج) با شهيدان و خانواده آنان مي فرمايد: «(حضرت قائم (عج) پس از عمليات) روانه کوفه مي شود و در آن جا اقامت مي گزيند... و هيچ شهيدي نمي ماند مگر آن که حضرت بدهي او را مي پردازد و براي خانواده اش حقوق و مستمري قرار مي دهد». [4] .

اين روايت نمايانگر رسيدگي حضرت به خانواده شهيدان است.