در الزام الناصب درباره چگونگي شهادت حضرت آمده است: «هنگامي که سال هفتاد به پايان آيد و مرگ حضرت فرا رسد، زني به نام سعيده از طايفه بني تميم، ايشان را به شهادت مي رساند. ويژگي آن زن، اين است که همانند مردها محاسن و ريش دارد.

او از بالاي بام، به هنگامي که حضرت در حال عبور است، سنگي به سوي ايشان پرتاب مي کند و آن حضرت را به شهادت مي رساند. چون حضرت رحلت مي کند، امام حسين (ع) مراسم غُسل، کفن و دفن آن حضرت را عهده دار مي شود». [1] .

البته جز در اين کتاب، در جاي ديگري به اين مطلب - يعني چگونگي شهادت- برخوردنکرده ام.

امام صادق (ع) مي فرمايد: «حسين (ع) با اصحابش - که با او شهيد شدند - مي آيند [2] و هفتاد پيامبر آنان را همراهي مي کنند؛ چنان که همراه حضرت موسي هفتاد نفر فرستاده شدند، آن گاه حضرت قائم (عج) انگشتر را به وي مي سپارد و امام حسين (ع) غسل، کفن، حنوط، و دفن حضرت قائم را بر عهده مي گيرد».

سلام عليه يوم ولد و يوم يظهر و يوم يموت، و يوم يبعث حيّاً.