يونس پسر ظبيان مي گويد: خدمت امام صادق (ع) بودم که ايشان نامي از ياران حضرت قائم به ميان آورد و فرمود: «آنان سي صد و سيزده تن هستند و هر يک خود را در ميان سي صد نفر مي بيند». [1] .

از اين که حضرت مي فرمايد: «هر يک خود را در ميان سي صد نفر مي بيند»، دو احتمال تصور مي شود: 1. اين که توان جسمي هر يک از آنان برابر سي صد نفر باشد؛ چنان که توان هر يک از مؤمنان در آن روزگار برابر نيروي چهل مرد است. 2.هر کدام از آنان، سي صد نفر نيرو دارند و خود را در ميان سي صد نيرو تحت فرمان مي بينند. بنابراين احتمال، آنان حدود سي صد گردان نيروي نظامي را فرماندهي مي کنند و محتمل است که همان ظاهر لفظ مراد باشد؛ يعني هر يک خود را جزء آن عدّه مي داند؛ چنان که بعضي گفته اند.

امام زين العابدين (ع) مي فرمايد: «آنان که از بستر خود براي ياري امام قائم (ع) ناپديد مي شوند، سي صد و سيزده نفر به تعداد اهل بدر هستند که صبح آن شب (صبح روز بعد) در مکه گرد مي آيند». [2] .

امام جواد (ع) مي فرمايد: «پيامبر خدا (ص) فرمود: امام زمان (عج) از سرزمين تهامه (مکه) ظهور مي کند. او گنج هايي دارد که از جنس طلا و نقره نيست؛ بلکه آنها اسب هايي نيرومند و مرداني نامور به تعداد اصحاب بدر هستند. آنان سي صد و سيزده نفرند که از سراسر جهان به دور او گرد مي آيند. کتاب مُهر کرده اي با حضرت است که تعداد يارانش با نام، شهر، نوع نژاد، مشخصات و کنيه آنان در آن نوشته شده است. آنان همه در فرمانبرداري از مهدي (عج) مي کوشند». [3] .

رسول خدا (ص) مي فرمايد: «مردم مانند پرندگان در اطرافش گرد مي آيند تا اين که سي صد و چهارده مرد - که در بين آنان زناني نيز هستند - گرد مي آيند و آن حضرت بر هر ستمگر و فرزند ستمگري پيروز مي گردد و عدالت چنان مي شود که مردم آرزو مي کنند: اي کاش مردگانشان در بين زندگان بودند و از عدالت بهره مند مي شدند». [4] .

امام باقر (ع) مي فرمايد: «حضرت مهدي (عج) با سي صد و سيزده نفر به تعداد اصحاب بدر، بدون آگاهي و وعده قبلي ظهور مي کند؛ در حالي که آنان چون ابري پاييزي پراکنده اند؛ آنان شيران روز و نيايشگران شب هستند». [5] .

ابان بن تغلب مي گويد: امام صادق (ع) فرمود: «به زودي سي صد و سيزده نفر به مسجد شما (مکه) مي آيند. مردم مکه مي دانند که اين افراد نسبتي با پدران و اجدادشان ندارند (وجزو مردم مکه نيستند). هر کدام از آنان شمشيري دارد که بر روي آن کلمه اي ثبت است که از آن کلمه هزار کلمه (مشکل) گشوده و حل مي شود». [6] .

در برخي از روايات، نام برخي از آنان گفته شده است که به ذکر دو روايت بسنده مي کنيم:

امام صادق (ع) به مفضل بن عمر - يکي از اصحاب آن حضرت - فرمود: «تو و چهل وچهار مرد ديگر، جزو ياران و همراهان حضرت قائم هستيد». [7] .

شايد مراد از چهل و چهار نفر، کساني باشند که از اصحاب امام صادق (ع) هستند.

نيز آن حضرت مي فرمايد: «هنگامي که قائم آل محمد (ص) ظهور کند، بيست و هفت تن از پشت کعبه بيرون مي آيند و بيست و پنج تن از قوم موسي - که همگي قاضيان به حق و عادل هستند - زنده مي شوند و نيز هفت تن از اصحاب کهف، يوشع وصي موسي، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسي، ابادجانه انصاري و مالک اشتر به دنيا باز مي گردند». [8] در بعضي از روايات، مقداد بن اسود نيز ذکر شده است.

طبق روايات فرشتگان جابه جاکننده، مردگان نيکان را به اماکن مقدسي مانند خانه خدا منتقل مي کنند. [9] بنابراين، شايد اين مردگان از آن دسته اي باشند که اجسادشان به کنار کعبه انتقال داده شده است و رجعت و دوباره زنده شدن آنان نيز از همان جا خواهد بود. طبق نقل ديگري، اين مکان پشت شهر کوفه، يعني شهر نجف است که باز معناي روايت صحيح مي شود؛ زيرا اجسادشان به آن جا، يعني نجف اشرف انتقال داده شده است.

شايسته ذکر است که اين افراد، سابقه مبارزه در ابعاد سياسي و نظامي را با طاغوت هاي روزگار خويش داشته اند؛ به خصوص سلمان فارسي، ابودجانه، مالک اشتر و مقداد که در جنگ هاي صدر اسلام شرکت کرده، رشادت هاي بسياري از خود نشان داده اند و گروهي از آنان سابقه فرماندهي نيز داشته اند.