رسول خدا (ص) مي فرمايد: «... در آن عصر، مهدي (عج) ظهور مي کند و او از فرزند اين شخص (علي بن ابي طالب (ع)) است. خداوند به دست او، دروغ را نابود مي کند و روزگار سخت را از بين مي برد و ريسمان بردگي و بندگي را از گردن هاي تان برمي دارد». [1] .

اميرمؤمنان (ع) مي فرمايد: «آن گاه که امام زمان (عج) ظهور کند، هيچ برده مسلماني باقي نمي ماند، مگر آن که حضرت او را خريده، در راه خدا آزاد مي کند و هيچ بدهکاري نمي ماند، مگر آن که حضرت بدهي او را مي پردازد». [2] .

امام باقر (ع) مي فرمايد: «وقتي مهدي (عج) ظهور مي کند، به سوي شهر مدينه مي رود و هر کس از بني هاشم را که در آن جا زنداني باشد، آزاد مي کند». [3] سپس ابن ارطاة مي گويد: او به کوفه مي رود و بني هاشم را از زندان هاي آن جا آزاد مي سازد.

طاووس يماني مي گويد: ويژگي مهدي (عج) اين است که نسبت به فرمانروايان و کارگزاران خود سختگير است و در بخشش مال دستي باز دارد و نسبت به بيچارگان و بينوايان و مسکين ها مهربان و با عطوفت است. [4] .

ابورؤبه مي گويد: مهدي به دست خود به بينوايان عطايايي مي بخشد. [5] .

احتمال دارد منظور اين باشد که حضرت در عطا و بخشش، به محرومان و بينوايان توجّه ويژه اي دارد و به آنان اموال بيش تري مي بخشد و افزون بر حقوقي که هر مسلمان از بيت المال دارد، به آنان هر مقدار که صلاح بداند، مي بخشد.