آن چه از روايات در اين زمينه استفاده مي شود، اين است که در اثر بهبود وضع اقتصادي، فقر و تهيدستي از جامعه بشري ريشه کن مي شود و به شخص نيازمند به اندازه اي مال و ثروت داده مي شود که توان بردن آن را نداشته باشد و وضعيت عمومي جامعه چنان بهبودمي يابد که دارندگان زکات براي رساندن آن به نيازمندان به رنج مي افتند.