درباره امنيّت راه ها در حکومت حضرت مهدي (عج) روايات بسياري رسيده است که به گفتن چند روايت بسنده مي کنيم:

پيامبر اکرم (ص) مي فرمايد: «حکومت مهدي (عج) به گونه اي است که دو زن شبانه حرکت کرده، مسافرت مي کنند و از بي عدالتي و ستم هراسي ندارند». [1] .

نيز آن حضرت مي فرمايد: «به يقين خداوند، اين امر (دين خود) را به پايان مي رساند؛ به گونه اي که شخص سواره در شب از صنعا به حضرموت مسافرت مي کند و جز خدا، از کسي ترس ندارد». [2] .

شايد گفتن نام اين دو سرزمين به لحاظ داشتن بيابان هاي ترسناک باشد که گاهي از آن به مفازه تعبير شده است و به دليل تفأل زدن به پيروزي و جان سالم به در بردن از آن بيابان هامي باشد.

امام باقر (ع) مي فرمايد: «به خدا سوگند، ياران مهدي آن اندازه مي جنگند تا خدا به يگانگي پرستيده شود و به او شرک نورزند و تا آن جا که پيرزني سالخورده و ناتوان از اين سوي جهان به آن سوي رهسپار شود و کسي متعرّض او نشود». [3] .

شخصي از حضرت صادق (ع) پرسيد: چرا آرزوي ظهور حضرت قائم (ع) را داشته باشيم؟ آيا در دوران غيبت مقام والايي داريم؟ حضرت فرمود: «سبحان اللَّه! آيادوست نداري که امام، عدالت را در جهان بگستراند و امنيّت را در راه ها برقرار کند وباحکم منصفانه با ستمديده رفتار نمايد و به او ياري رساند؟» [4] .

يکي از ياران امام صادق (ع) مي گويد: روزي ابوحنيفه نزد امام صادق (ع) آمد. حضرت خطاب به او فرمود: «اين آيه که مي فرمايد: (سيروا فيها ليالي و أيّاماً آمنين؛ [5] در زمين شبانه روز سير کنيد در حالي که در امان باشيد.)» درباره چه سرزميني است؟»

ابوحنيفه گفت: گمان دارم بين مکه و مدينه باشد.

حضرت به يارانش رو کرد و فرمود: «آيا مي دانيد که مردم در بين اين راه، مورد تعرّض راهزنان قرار مي گيرند و اموال آنان به غارت برده مي شود و افراد امنيّت ندارند و کشته مي گردند؟»

اصحاب پاسخ دادند: آري، چنين است و ابوحنيفه سکوت کرد.

حضرت بار ديگر از او پرسيد: «اين آيه که خداوند مي فرمايد: (و من دخله کان آمناً؛ [6] هرکس در آن وارد شود، در امان خواهد بود). درباره کدام نقطه از زمين است؟»

ابوحنيفه گفت: کعبه است.

امام فرمود: «آيا مي داني که حجاج بن يوسف ثقفي کعبه را براي سرکوبي ابن زبير به منجنيق بست و او را کشت. آيا او در جاي امن بود؟»

ابوحنيفه سکوت کرد و ديگر سخن نگفت.

چون او از جلسه بيرون رفت؛ ابوبکر حضرمي به حضرت عرض کرد: فدايت شوم!

پاسخ اين دو پرسش چيست؟

امام صادق (ع) فرمود: «اي ابابکر! مراد از آيه اوّل، همراهي با قائم ما اهل بيت است. نيز سخن خداوند که فرمود: هر کس در آن وارد شود در امان است يعني کسي که دست بيعت به او دهد و در بيعت حضرتش وارد شود و از ياران و اصحاب حضرتش گردد، در امان خواهدبود».

علي بن عقبه از پدرش نقل مي کند: روزگاري که حضرت قائم ظهور مي کند، به عدالت حکم مي نمايد و ستم در حکومتش برچيده مي شود وبه سبب وجود آن حضرت راه ها و جاده ها امن مي گردد. [7] .

قتاده مي گويد: حضرت مهدي (عج) بهترين انسان هاست.... در زمان او زمين از چنان امنيّتي برخوردار مي گردد که زني به همراه پنج زن ديگر، بدون همراه داشتن مردي، به حج مي روند و از چيزي ترس ندارند. [8] .

عدي بن حاتم مي گويد: به يقين روزي فرا مي رسد که زني ناتوان، به تنهايي از حيره (در نزديکي نجف) به زيارت خانه خدا مي رود و از کسي جز خدا نمي ترسد. [9] .