عدالت، واژه اي است آشنا که همگان آن را دوست دارند و در پي آنند. عدالت چيزي است که از هر کس صادر شود، نيکو و زيباست و از مسؤولان و فرمانروايان زيبنده تر؛ ولي جاي تأسّف است که در روزگاران بسياري، جز نام، نشان ديگري از عدالت نمي توان يافت و بشريّت جز در روزگاران اندکي - آن هم در حکومت مردان الهي- عدالت را مشاهده نکرده است.

استعمارگران براي استثمار بيش تر و نفوذ حاکميت خود، به اشکال گوناگون از اين واژه مقدس سوء استفاده مي کنند و با تبليغ اين شعار جذّاب، گروهي را به دور خود گردمي آورند؛ ولي ديري نمي پايد که رسوا شده، ادامه حکومت خود را جز با به کارگيري زور و بي عدالتي نمي بينند.