امام باقر (ع) مي فرمايد: «نخستين چيزي که حضرت مهدي (عج) از آن آغاز مي کند سقف مساجد است. آنها را ويران مي کند و سقف هايي مانند عريش [1] موسي (ع) بر آن قرارمي دهد». [2] .

اين روايت بر استجاب حمل شده است؛ زيرا نبودن مانع و حائل بين نمازگزار و بين آسمان مستحب است و نبودن حايل يکي از اسباب قبولي نماز و استجابت دعاست.

[1] عريش سايباني است که براي محافظت خود از گرما و آفتاب مي سازند و به نقل از طريحي آن را از سعف خرما مي سازند و تا پايان فصل خرما، در آن به سر مي برند. تخريب آن شايد بدين دليل است که مساجد پيش از ظهور امام (ع) از حالت سادگي بيرون آمده، جنبه تشريفاتي به خود مي گيرد. ويراني منابر نيز به دليل آن است که ديگر جنبه ارشاد و هدايت مردم را ندارد؛ بلکه به وسيله اي براي تقويت فرمانروايان ستمگر و خائن و توجيهي براي نفوذ دشمنان در سرزمين هاي اسلامي تبديل شده است.

[2] من لايحضره الفقيه، ج 1، ص 153؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 425؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 488؛ روضة المتقين، ج 2، ص 101.