بازگشت

پيروان اديان گوناگون


مفضل بن عمر مي گويد: امام صادق (ع) فرمود: «هنگامي که قائم آل محمد (ص) ظهورکند، تعدادي از پشت کعبه بيرون مي آيند که عبارتند از: بيست و هفت نفر از قوم موسي -آنان که به حق قضاوت مي کنند-، هفت نفر از اصحاب کهف، يوشع وصي موسي، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسي، ابادجانه انصاري [1] و مالک اشتر». [2] .

امام صادق (ع) مي فرمايد: «روح مؤمنان، آل محمد (ص) را در کوه هاي رضوي مي بينند و از غذاي آنان مي خورند و از نوشيدني هاي آنان مي آشامند؛ در مجالس آنان شرکت مي جويند و با ايشان هم سخن مي شوند تا روزگاري که قائم ما اهل بيت قيام کند. در آن هنگام که خداوند آنان را بر مي انگيزد؛ آنان گروه گروه، دعوت حضرت را مي پذيرند و همراه حضرت مي آيند. در آن روزگار صاحبان عقايد باطل به شک و ترديد دچار مي شوند و گروه ها و احزاب و مدّعيان طرفداري و پيروي، از هم مي پاشند و مقرّبان درگاه الهي (و مؤمنان) نجات مي يابند». [3] .

ابن جريح مي گويد: شنيده ام هنگامي که دوازده قبيله از بني اسرائيل پيامبران خود را کشتند و کافر شدند، يک قبيله از اين رفتار پشيمان شد، و از کرده خويش بيزاري جستند و از خداوند درخواست جدايي ميان آنان با ديگر قبايل کردند. خداوند کانالي در زيرزمين گشود که آنان به مدّت يک سال و نيم در آن حرکت مي کردند تا اين که از پشت سرزمين چين سر در آوردند و هنوز در آن جا به سر مي برند. آنان مسلمان هستند و به قبله ما روي مي آورند. [4] .

برخي مي گويند: جبرئيل در شب معراج، پيامبر اکرم (ص) را نزد آنان برد و حضرت ده سوره از سوره هاي مکي قرآن را براي آنان خواند. آنان ايمان آوردند و رسالت حضرتش را تصديق کردند. پيامبر (ص) به آنان دستور داد در همان جا اقامت داشته باشند و شنبه (که روز تعطيلي يهوديان است) کار را رها کنند و نماز را به پا دارند و زکات بدهند. آنان نيز پذيرفتند و اين وظايف را انجام دادند. [5] و فريضه ديگري واجب نشده بود.

ابن عباس مي گويد: در تفسير آيه مبارکه (وقَلنا مِنْ بعَدِهِ لِبَني إسرائيلَ اسْکُنُوا الأرضَ فإذاجاءَ وَعْدُ الآخرِةِ جِئْنابِکُمْ لَفيفاً؛ [6] و پس از آن به بني اسرائيل فرمان داديم که در آن سرزمين ساکن شويد تا از آن پس که وعده آخرت فرا رسد، همه شما را باز مبعوث گردانيم). گفته اند که مراداز وعده آخري، ظهور حضرت عيسي (ع) است که بني اسرائيل همراه آن حضرت قيام مي کنند؛ ولي اصحاب ما روايت کرده اند که آنان به همراه حضرت قائم آل محمد (ص) قيام مي کنند. [7] .

در تفسير آيه شريفه (وَمِنْ قَوْمِ موسي أمَّةٌ يَهْدُونَ بِالحقِّ و به يَعْدلُونَ؛ [8] گروهي از قوم موسي به (دين) حق هدايت گرديده، به آن دين باز مي گردند (مردم را هم به دين اسلام و قرآن دعوت مي کنند)). مرحوم مجلسي مي فرمايد: در اين که اين امت چه کساني هستند، اختلاف نظر است.

برخي چون ابن عباس مي گويند: آنان قومي هستند که در آن سوي چين زندگي مي کنند و ميان سرزمين آنان و چين، بياباني از شن روان فاصله شده است. آنان هرگز در حکم خدا، دگرگوني و تبديل پديد نمي آورند. [9] .

امام باقر (ع) در وصف آنان مي فرمايد: «آنان مالي را مخصوص به خود نمي دانند، بدون اين که برادر ايماني شان را در آن شريک بدانند. آنان نيز شب استراحت مي کنند و روز بيدارند و به کشاورزي اشتغال دارند. ولي کسي از ما (مردم) به سرزمين آنان نمي رسد و فردي از آنان به سرزمين ما (مردم) نمي آيد و آنان بر حق هستند». [10] .

درباره آيه شريفه (وَمِنَ الَّذينَ قالُوا إنّا نصاريَ أخذنا ميثاقَهُم، فَنَسُوا حَظَّاً مِمّا ذُکِرُوا به؛ [11] برخي از آنان که گفتند: ما به کيش عيسي هستيم، از آنان عهد گرفتيم که پيرو (کتاب) و رسول خدا باشند. آنان از آن چه (در انجيل) پند داده شدند، نصيب بزرگي را از دست دادند (و با حق مخالفت کردند)).

امام صادق (ع) فرمود: «نصارا اين راه و رسم را متذکر خواهند شد و گروهي از آنان همراه حضرت قائم (عج) خواهند بود». [12] .


پاورقي

[1] نامش سماک بن خرشه انصاري است. مرحوم مامقاني درباره اش مي فرمايد: من او را حسن الحال مي دانم... (تنقيح المقال، ج 2، ص 68).

[2] روضة الواعظين، ج 2، ص 266.

[3] کافي، ج 3، ص 131؛ الايقاظ، ص 290؛ بحارالانوار، ج 27، ص 308.

[4] بحارالانوار، ج 54، ص 316.

[5] بحارالانوار، ج 54، ص 316.

[6] الاسراء (بني اسرائيل) (17) آيه 104.

[7] بحارالانوار، ج 54، ص 316.

[8] اعراف (7) آيه 159.

[9] بحارالانوار، ج 54، ص 316.

[10] بحارالانوار، ج 54، ص 316.

[11] مائده (5) آيه 14.

[12] کافي، ج 5، ص 352؛ التهذيب، ج 7، ص 405؛ وسائل الشيعه، ج 14، ص 56؛ نورالثقلين، ج 1، ص 601؛ تفسير برهان، ج 1، ص 454؛ ينابيع المودّه، ص 422.