وهب بن جميع مي گويد: از حضرت صادق (ع) پرسيدم: اين که خداوند به شيطان فرمود: (فإنَّکَ من المُنظرينَ إلي يَوْمِ الوَقْتِ الْمَعلُوم؛ [1] (خداوند فرمود): آري، به تو (شيطان) مهلت داده خواهد شد تا به وقت معيّن و روز معلوم)، اين وقت معلوم چه زماني خواهدبود؟ فرمود: «آيا پنداشته اي اين روز، روز قيامت است؟ خداوند تا روز قيام قائم ما، به شيطان مهلت داده است. وقتي خداوند او را مبعوث مي کند (و اجازه قيام مي دهد)، حضرت به مسجد کوفه مي رود. در آن هنگام شيطان در حالي که با زانوان خود راه مي رود، به آن جا مي آيد و مي گويد: اي واي بر من از امروز!

حضرت مهدي پيشاني او را مي گيرد و گردنش را مي زند و آن هنگام، روز وقت معلوم است که مهلت شيطان به پايان مي رسد». [2] .