در تفسير آيه (لَوْتَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنا الَّذينَ کفَروا مِنْهُم عَذاباً أليماً؛ [1] اگر شما عناصر کفر و ايمان از يک ديگر جدا مي گشتيد، همانا آنان که کافرند را به عذاب دردناک معذّب مي ساختيم)، امام صادق (ع) فرمود: «خداوند، در صُلْب کافران و منافقان، امانت هايي از مؤمنان دارد. حضرت قائم ما ظهور نمي کند، مگر آن که آن امانت ها را خداوند از صُلب آنان بيرون آورد (و آن مؤمنان متولد شوند). پس از آن، حضرت کافران و منافقان را به قتل مي رساند». [2] .

امام صادق (ع) مي فرمايد: «هنگامي که حضرت قائم (عج) قيام کند، نيازي ندارد که از شما درخواست ياري کند و نسبت به بسياري از شما منافقان، حدّ خدا را جاري مي کند». [3] .

امام حسين (ع) به فرزندش امام سجاد (ع) مي فرمايد: «سوگند به خدا که خون من از جوشش باز نمي ايستد تا اين که خداوند، مهدي (عج) را برانگيزد. آن حضرت به انتقام خون من از منافقان فاسق و کافر، هفتاد هزار نفر را مي کشد». [4] .

امام باقر (ع) مي فرمايد: «چون حضرت قائم قيام کند... به کوفه مي آيد و در آن جا همه منافقان را (که به امامت حضرت عقيده ندارند) به قتل مي رساند و کاخ هاي آنان را ويران مي کند و با جنگجويان آنان مي جنگد و آن قدر از آنان مي کشد تا خداوند خشنود گردد». [5] .