امام صادق (ع) مي فرمايد: «هنگامي که حضرت قائم (عج) قيام کند، همه ناصبيان و دشمنان اهل بيت را بر آن حضرت عرضه مي کنند. اگر به اسلام - که همان ولايت اهل بيت است - اقرار کردند، آنان را رها مي کند و گرنه به قتل مي رسند، يا آنان را به پرداخت جزيه - هم چنان که اهل ذمّه مي پردازند - ملزم مي کند». [1] .

امام باقر (ع) مي فرمايد: «هنگامي که حضرت قائم (عج) قيام کند، بر يک يک ناصبيان ايمان را عرضه مي کند؛ اگر پذيرفتند، آنان را رها مي سازد و گرنه گردنشان را مي زند، يا از آنان جزيه مي گيرد. چنان که امروز از اهل ذمّه جزيه مي گيرند و آنان را از شهرها به روستاها (و کشتزارها) تبعيد مي کنند». [2] .

مرحوم مجلسي مي گويد: شايد اين حکم مربوط به آغاز قيام باشد؛ زيرا ظاهر روايات اين است که از آنان جز ايمان پذيرفته نمي شود و اگر نپذيرند، کشته مي شوند. [3] .

ابوبصير مي گويد: به امام صادق (ع) عرض کردم: رفتار امام مهدي (عج) با ناصبي ها و کساني که با شما دشمني دارند، چگونه خواهد بود؟ فرمود: «اي ابا محمد! در دولت و حکومت ما، مخالفان بهره اي نخواهند داشت. خداوند براي ما خون هاي شان را در آن هنگام حلال خواهد کرد؛ ولي امروز خونشان بر ما و شما حرام است. پس کسي تو را فريب ندهد و بدان روزگاري که قائم ما قيام کرد، حضرت براي خدا و رسولش و براي ما انتقام خواهد گرفت». [4] .