در کتاب غاية المرام به نقل از پيامبر اکرم (ص) آمده است: «به هنگام ظهور حضرت قائم (عج)، حضرت عيسي (ع) فرود مي آيد و کتاب ها را از انطاکيه گردآوري مي کند. خداوند براي او، از چهره (إرم ذاتِ العماد) [1] پرده بر مي دارد و کاخي را که حضرت سليمان پيش از مرگش ساخت، آشکار مي سازد. حضرت، دارائي هاي کاخ را گردآوري مي کند و آن را بين مسلمانان تقسيم مي نمايد و تابوتي را - که خداوند به «ارميا» دستور انداختن آن را در درياي طبرستان داده بود - خارج مي سازد.

آن چه را که خاندان موسي و هارون به يادگار گذشته اند، در آن تابوت موجود است و نيز الواح و عصاي موسي و قباي هارون و ده صاع از غذايي که بر بني اسرائيل فرودمي آمد و مرغ هاي برياني که بني اسرائيل، براي آيندگان خود ذخيره کرده اند، درآن مي باشد. آن گاه به کمک آن تابوت شهرها را مي گشايد؛ همان گونه که پيش از او نيز چنين کردند». [2] .

ينابيع المودّه، اين مطلب را با اندکي تغيير به حضرت مهدي (عج) نسبت مي دهد و مي گويد «حضرت مهدي (عج) از غاري در سرزمين انطاکيه، کتاب هايي را بيرون مي آورد و کتاب زبور داود را از درياچه طبرستان بيرون مي آورد. در آن کتاب، يادگارهاي خاندان موسي و هارون موجود است و فرشتگان آن را بر دوش مي کشند و الواح و عصاي موسي (ع) در آن است». [3] .