پس از ظهور حضرت مهدي (عج) و گشودن شهرها و کشورهاي گوناگون، برخي از شهرها و قبايل به رويارويي با حضرت مي پردازند که به وسيله لشکريان امام (ع) سرکوب مي شوند و گروهي کج انديش، سخن حضرت را در برخي مسائل نمي پذيرند و به سرکشي عليه حضرت دست مي زنند که دوباره به وسيله لشکريان حضرت سرکوب مي گردند. به رواياتي در اين زمينه توجّه کنيد:

امام صادق (ع) مي فرمايد: «سيزده شهر و طايفه هستند که مردم آن با حضرت قائم (عج) به نبرد مي پردازند و حضرت با آنان مي جنگد. آنان عبارتند از: مردم مکه، مدينه، شام، بني اميّه، بصره، دمنسيان، کردها، و اعراب قبايل: بني ضبّه [1] غني [2] باهله [3] ازد و سرزمين ري». [4] .

امام باقر (ع) درباره پرخاش گروهي به سخنان مهدي (عج) مي فرمايد: «وقتي حضرت مهدي (عج) پاره اي از احکام را بيان مي دارد و درباره برخي از سنّت ها سخن مي گويد، گروهي به عنوان اعتراض و قيام عليه حضرت، از مسجد بيرون مي روند. حضرت به يارانش دستور تعقيب آنان را صادر مي کند. سپاه حضرت، در محله تمارين بر آنان دست مي يابند و آنان را اسير کرده، نزد حضرت مي آورند. امام (ع) دستور مي دهد که همگي را سر ببرند و اين آخرين شورش و حرکتي است که عليه حضرت رخ مي دهد». [5] .

درباره شورش در رميله و سرکوبي آن، فرزند ابي يعفور مي گويد: به حضور امام صادق (ع) آمدم، در حالي که گروهي از يارانش نيز در خدمت ايشان بودند. حضرت، به من فرمود: «آيا قرآن خوانده اي؟» عرض کردم: آري؛ ولي به همين قرائت متعارف. فرمود: «مقصود من هم، همين قرائت بود». گفتم: منظور از اين پرسش چيست؟ فرمود: «حضرت موسي مطالبي را براي قوم خود گفت، ولي آنان تاب و توان آن را نداشتند و عليه حضرت - در مصر - قيام کردند؛ موسي (ع) نيز با آنان جنگيد و آنان را به قتل رساند.

حضرت عيسي (ع) نيز مطالبي را براي قوم خود بازگو کرد و آنان نيز تحمّل نکرده، عليه او - در شهر تکريت - دست به شورش زدند. عيسي (ع) نيز به رويارويي با آنان برخاست و نابودشان کرد. اين است معناي سخن خداوند که مي فرمايد:

(فآمنت طائفة من بني إسرائيل و کفرت طائفة فأيّدنا الَّذين آمنوا علي عدوّهم فأصبحوا ظاهرين؛ [6] طايفه اي از بني اسرائيل ايمان آوردند و طايفه ديگر کافر شدند و ما ايمان آورندگان را نصرت داديم و بر دشمنانشان پيروز کرديم).

حضرت قائم (عج) نيز هنگامي که ظهور کند، سخناني براي شما مي گويد که تاب و توان پذيرش آن را نخواهيد داشت. از اين رو، عليه حضرت در شهر رميله قيام مي کنيد و با او مي جنگيد. حضرت نيز به رويارويي با شما مي پردازد و شما را به قتل مي رساند و اين شورش آخرين قيام عليه حضرت است». [7] .