روايات صادر از پيغمبر صلي الله عليه وآله و اوصياي احد عشر بلکه توقيعات و وقايع زمان غيبت صغري و اخبار به مغيبات و اظهار کرامات خود آن بزرگوار امام زمان، به حدي است که اگر کسي از روي انصاف در آنها غور و تدبر کند و غرض ورزي و اجابت در کار نباشد، جز اعتراف به امامت و غيبت وجود ذي جود آن جناب چاره اي ندارد، هر چند که از اقامه دليل عقلي بر لزوم وجود حجت واسطه بين مفيض و مستفيض علي الدوام عاجز باشد. اين اخبار وحي آثار همه بطون و اسرار آيات قرآنيه اند که از زبان قرآن ناطق صادر شده اند، اين دو روايت در اين مقام مشتي از خروارها و اندکي از بسيارها است.