امام بعد از ابي محمد عليه السلام، پسر والاگهر اوست که مسمي به اسم مبارک رسول خدا صلي الله عليه وآله و مکني به کنيه طيبه او است. و وانگذاشت پدر بزرگوارش فرزندي به حست ظاهر و باطن به غير از آن حضرت. و واگذاشت او را در حالتي که غايب و مستتر بود

همچنان که در پيش ذکر شد. و مولد شريف آن حضرت نيمه شعبان بود از سال دويست و پنجاه و پنجم. مادر معجز پرورش ام ولدي بود که او را نرجس مي گفتند، و سن مبارکش در وقت وفات پدر بزرگوار خود پنج سال بود و در آن سن، الله تعالي به او داده بود حکمت و فصل خطاب را، و او را آيتي ساخته بود از براي عالميان، همچنان که يحيي عليه السلام را در سن کودکي حکمت داد، و او را در حال طفوليت ظاهره آيت و حجت ساخت، همچنان که عيسي بن مريم عليه السلام را در گهواره پيغمبر کرد.

و به تحقيق که نص بر آن حضرت در ملت اسلام پيرايه سبقت يافته بود از نبي هدي صلي الله عليه وآله و بعد از آن اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام و پدر بزرگوارش نزد کساني که محل وثوق و از خاصان شيعه او بودند، نص بر آن حضرت به امامت، و اشاره به او به خلافت مي فرموده. و پيش از آن که آفتاب جهانتاب وجود لازم السعودش روشني بخش عرصه امکان شود، خبر در باب غيبت آن سرور ثابت و به دولت او قبل از غيبت مستفيض و متواتر بود. و اوست صاحب سيف از جمله ائمه هدي عليه السلام و قائم به حق و منتظر از براي دولت ايمان.

و او پيش از قيام و ظهور دو غيبت است که يکي اطوال از ديگري است، همچنانکه در اخبار بسيار وارد شده، امام غيبت صغري که آنرا غيبت صغري گويند پس از وقت ولادت لازم السعادت است تا انقطاع سفارت و رسالت ميانه او و شيعيان او، و سفراء به وفات معدوم شدند. و اما غيبت طولي که آنرا غيبت کبري گويند، پس آن بعد از غيبت اولي است و در آخر غيبت کبري قيام خواهر فرمود با سيف، قال الله عزوجل: و نريد ان نمن علي الذين استضعفوا الايه، و قال سبحانه و تعالي: و لقد کتبنا في الزبور... الايه.

و رسول خدا صلي الله عليه وآله فرموده است که: هرگز منقضي نخواهد شد ايام و ليالي تا اين که مبعوث سازد الله تعالي مردي از اهل بيت مرا که اسمش با اسم من موافق باشد، پر ميکند زمين را از عدل و داد همچنان که پر شده است از ستم و جور و بيداد.

و باز از جناب مستطاب نبوي صلي الله عليه وآله مروي است که مي فرمايد: اگر باقي نماند دنيا مگر يک روز، البته دراز مي کند الله تعالي آن روز را تا اين که بر انگيزد در آن روز مردي از اولاد مرا که اسمش همچو اسم من باشد، پر مي کند دنيا را زا عدل و قسط همچنانکه پر است از ظلم و جور. انتهي.

راقم گويد: چند کتابي از مخطوط و مطبوع از شيخ مفيد قدس سره که در تصرف اين حقير است پنج رساله در اثبات حجت و امامت و غيبت حضرت امام منتظر عليه السلام است، از آن جمله است رساله اي در جواب سوال ماالسبب الموجب لاستتار الامام و غيبته، و ديگر الفصول العشره في الغيبه، و ديگر ماالدليل علي وجود الامام صاحب الغيبه، علاوه اين که در کتاب ارشاد ياد شده چند فصل در امور مذکوره بحث کرده است و علاوه بر دلائل عقيله، نصوص نقليه نيز روايت کرده است. [1] .