در اول کمال الدين در سبب تاءليف آن بياني به تفصيل دارد که اجمال آن اين است: پس از مراجعت از زيارت ثامن الائمه عليه السلام مدتي در نيشابور براي رفع حيرت مردم آن در غيبت و رفع شبهت آنان در امر قائم عليه السلام اقامت کردم.شبي از دوري اهل و ولد و اخوات و نعمت به جا گذاشته ام فکر مي کردم و در اثناي خوابم در ربود، در عالم خواب ديدم که در مکه مکرمه ام و طواف بيت مي کنم و به حضرت امام قائم تشرف يافتم، آن جناب در عالم خواب به من فرمود:

چرا کتابي در غيبت تصنيف نمي کني؟ بايد اکنون کتابي در غيبت تصنيف کني.

اين بگفت و برفت و من از خواب بيدار شدم و تا طولع فجر به دعا و گريه و بي تابي به سر بردم و در صباح همان روز به تاءليف اين کتاب آغاز کردم. [1] .