در آخر باب بيست و چهارم از فتوحات مکيه فرمود: و ولايت محمدي ويژه به اين شريعت منزل بر محمد صلي الله عليه وآله را ختمي خاص است و آن مهدي است، و او را در رتبه پايين تر از عيسي عليه السلام مي باشد، زيرا عيسي رسول مي باشد، و آن حضرت زمان ما متولد شده و او را ديدم و با وي اجتماع نمودم، و علامت ختميت را در وي ديدم، ولي بعد از وي جز وي نيست مگر اين که به وي باز مي گردد، چنانکه پيامبري بعد از محمد صلي الله عليه وآله نيست مگر به آن حضرت بر مي گردد، مثل عيسي عليه السلام به هنگام نزول.

پس نيست هر ولي بعد از اين ختم به روز قيامت، نسبت به هر پيامبر ديگر در نبوت است که بعد از محمد صلي الله عليه وآله مي آيد، مثل الياس و عيسي و خضر در اين است).

و نيز در پاسخ از پرسش سيزدهم باب هفتاد و سه فتوحات مکيه فرمود: و اما ختم ولايت محمدي از آن مردي که ريشه و پيدايش آن عرب است، و او امروز در زمان ما موجود است، وي را در سال پانصد و نود و پنج شناخته و علامتي که در وي بود و خداي تعالي آنرا از چشمان بندگانش پوشانيده بود ديدم، آن علامت را در شهر فاس براي من آشکار کرد تا خاتم الولايه را از وي ديدم.

و در اول باب بيست و دوم فتوحات گفت: بدان که خدا تاءييدت کند براي ما از حديث جعفر بن محمد صادق عليه السلام از پدرش محمد بن علي عليه السلام از پدرش علي بن الحسين عليه السلام از پدرش علي بن ابي طالب عليه السلام از رسول خدا صلي الله عليه وآله روايت شد که آنحضرت فرمود: مولاي قوم از ايشان است. و در باب سي صد و هفتاد و ششم فتوحات گفت: به نزد علماي بالله بدون شک بسمله از قرآن است و تکرار آن در سور، همانند تکرار کلمات و (آيات) است که در قرآن مکرر مي گردد. [1] .