در يک نگاه کلي و جامع «زيارت» از سه ديدگاه قابل مطالعه و بررسي است:

1. سلام،

2. شهادت،

3. توسل.

هر يک از اين محورها، مضامين بلندي دارد در «معنا و محتوا»؛

«سلام»، معرفت، محبت و اطاعت پاکان را صلا مي زند و تولاّي آنان را بازخواني مي کند. انسان با بيان سلام هاي خود مانند (السلام عليک يا سبيل الله الذي من سلک غيره هلک)، مهر و عشق خود را به «تنها راه» اظهار مي کند و به راه مي افتد.

«شهادت»، حضور يافتن در ساحت «معرفت»، «محبت» و «اطاعت» و بار يافتن در ساحل «تولاّيِ پاکان و پاکي ها» است.

اين حضور و گواهي، در گلزار سخن و کلام و دامنه سرسبز بيان، جلوه مي کند و زيبايي ها را در «اشهد ان بولايتک تقبل الاعمال و...»، اين گونه به تماشا مي گذارد.

با «توسل» به قامت بلند «تنها راه»، روح خود را به سوي دشت و دمن «پاکان» روانه مي سازد و زمينه هاي درخواست و اجابت آن را از معبود خود فراهم مي کند و اين سان ناله و نجوا سر مي دهد: «و اتوسل بک و... واسئله... أن تجعل لي کثرةً في ظهورک و رجعةً في ايّامک لا بلغ من طاعتک ومرادي» و «اللهم انصره نصراً عزيزاً و افتح له فتحاً يسيراً» و ظهور، نصرت، فتح و... را براي «تنها راه» از خدا، دعا و طلب مي کند.