يومَ يأتي بعضُ آياتِ رَبِّکَ، لا ينفَعُ نَفساً ايمانُها، لَم تَکُنْ آمَنَتْ مِن قَبل.... [1] .

- روزي که پاره اي از آيات پروردگار تو پديدار گردد، آن روز هيچ کس را- اگر از پيش ايمان نياورده باشد- ايمان و باور سودي نخواهد بخشيد.

سيد هاشم بَحراني، صاحب «تفسير»، مي گويد:

شيخِ صَدوق، از امام جعفر صادق «ع» روايت کرده است که فرمود:«آيات، در اين آيه، ائمه هستند. و آن آيتِ مورد انتظار، قائم«ع» است. روزي که قائم با شمشير قيام کند، ايمان آوردن آن کسان، که از پيش به او ايمان نداشته اند، آنان را سودي نخواهد داشت، اگر چه آنان، به امامانِ پيش از او، ايمان داشته باشند.» [2] .

همچنين مي گويد:

ابو بصير، از امام جعفر صادق«ع»، روايت کرده است که فرمود:«مقصود اين آيه(يعني: يوم يأتي بعضُ آياتِ ربّک... روزي که پاره اي از آيات پروردگار



[ صفحه 122]



تو پديدار گردد...) خروج قائم آل محمد«ص» است. اي ابا بصير! خوشا به حال شيعيان قائم، که در زمان غيبت در انتظار او به سر مي برند، و هنگامي که ظاهر شود، فرمانبردار اويند. آنانند اولياي خدا، که نه از چيزي ترسي دارند، و نه به دل اندوهي». [3] .