هُوَ الَّذي اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدي وَ دينِ الْحَقِّ، لِيظْهِرَهُ عَلَي الدّين کُلِّه، وَ لَوکَرِهَ المُشرِکُون. [1] .

- او آن خداست که رسول خويش را بفرستاد، به راهنموني و دينِ راست، تا آن دين را پيروز گرداند بر همه دينها ديگر، هر چند بر مشرکان دشوار آيد.

رشيدُ الدّين مي بدي، در تفسير «کَشفُ الاسرار»، در شرح اين آيه گويد:

رسول، در اين آيه، محمد است، و هدي و هدايت، قرآن و ايمان است. و دين حق، اسلام است. خدا اين دين را بر ديگر اديان برتري دهد، چنانکه ديني نماند مگر اينکه اسلام بر آن غالب آيد. و اين امر، بعد از اين خواهد شد، و هنوز نشده است. و قيامت نخواهد آمد مگر اينکه اين کار بشود. ابو سعيد [خِدْري] روايت کرده است که پيامبر«ص» از بلايي ياد فرمود که به اين امت رسد، تا بدانجا که از بسياري ظلم و ستم، کس براي خويش پناهي نيابد. چون چنين شود، خداوند مردي از خاندان مرا برانگيزد، و به دست او زمين را از عدل و قسط بپا کند، آنسان که از ستم آکنده باشد. همه ساکنان آسمان، و همه ساکنان زمين، از او، خرسند باشند. در روزگار او، قطره باراني در آسمان نباشد، مگر اينکه بر زمين فرود بارد، و گياهي در زمين نباشد، مگر اينکه برويد. چنان روزگاري خوش و با برکت پديد آيد، که کسان آرزو کنند کاش مردگانشان زنده شوند، و به اين جهان باز گردند... [2] .