سومين سفير، شيخ ابو القاسم حسين بن روح نوبختي بود، در گذشته سال 326 هجريقمري.

وي، از شيوخ مورد اعتماد محمد بن عثمان بود. يکي ديگر از بزرگاني که مورد اعتماد محمد بن عثمان بود و از نزديکان و اصحاب او بود، جعفر بن احمد بود. اين بزرگان، همه، اهل معرفت و ايمان و قبول و تسليم بودند، ديانت آنان چنان کامل بود، که هميشه و در همه امور، تسليم نظرِ امام خود بودند. نوشته اند که برخي چنين تصور ميکردند که نيابت امام دوازدهم، پس از محمد بن عثمان، به جعفر بن احمد در بالاي سر محمد بن عثمان نشسته بود، و شيخ ابو القاسم حسين بن روح در پايين پاي او. محمد بن عثمان، در آن حال، رو کرد به جعفر بن احمد و گفت:«من مأمور شدم که ابو القاسم بن روح را وصي گردانم، و امور را به او واگذارم.» چون جعفر بن احمد اين سخن را شنيد، از جاي خود برخاست، و دست حسين بن روح را گرفت، و او را در بالاي سر محمد بن عثمان نشانيد، و خود در پايين پاي وي نشست.

همچنين آورده اند که محمد بن عثمان، هنگامي که بزرگان و مشايخ شيعه را گرد آورد، و گفت:«هر گاه براي من حادثه اي پيش آيد و مرگم فرا رسد، وکالت (و نيابت از امام دوازدهم) با ابو القاسم بن روح خواهد بود. من مأمور شدم که او را به جاي خود معرفي کنم.»