چرا شمشير؟
آري، اينچنين است: شمشير. ديگر، روزگار موعظه و خواهش تمام مي شود. از قديمترين روزگاران که پيامبران آمدند، همواره، بشر را موعظه کردند، و راه نمودند و راه نمودند، و درخواست کردند که: مؤمن باش، و عمل صالح به جاي آر. و ديديم که بشر چقدر گوش به آن سخنان داد، و چگونه انبيا و اوليا را از دم تيغ گذرانيد. اما روزگارِ مهدي، روزگارِ خوار ساختن زورداران است. بشر توانگر و قدرتمند و فاسد و جاني و درنده، چقدر نواميس خدا را هتک کرد، و چقدر محرومان و ناتوانان و مستضعفان را پايمال ساخت، و چقدر زمين را از ستم و فساد آکنده نمود؟! مهدي«ع» که بيايد ديگر اين چنين نخواهد بود....
ديگر، آن روزگار نخواهد بود، که پيامبران و امامان و مصلحان، مردمان را موعظه کنند، و ارشاد نمايند، و از آنان بخواهند که مؤمن و صالح باشند، و ستم و گناه مرتکب نشوند؛ و بسيار کسان گوش ندهند، و سرگرم جنايت و فساد باشند... پيامبران را بکشند، سُنَّتهاي آنان را محو کنند، مصلحان را زهر خورانند، نيکان و پاکان را نابود سازند، و صحنه هايي چون صحنه «عاشورا» پديد آورند؛ هيهات، هيهات، يسيرُ بِِالقَتل، و لا يستَتي ب اَحَداً؛ شمشير در ميان نابکاران نهد، و از احدي توبه نپذيرد. و بدينگونه ماهيت زمان را تطهير کند، و انسانيت خرد شده را زنده سازد، و والاييها را حاکم نمايد، و پستيها را از ميان بردارد.
بشر، در گذشته خويش، امتحان خوبي نداده است. همنوع خود را، براي اميال و هوسهاي سَبُعانه خود، پايمال کرده است. بايد انتقام پس دهد. و مهدي، دست انتقام خدايي است. مهدي، دشمنِ خونريزِ مستکبران و فاسدان است، و يارِ دلسوزِ فروتنان و مستضعفان و پاکان.
[ صفحه 38]
مهدي، آنقدر بکشد که مردم بگويند: اين مرد، از آل محمد نيست. اگر از آلِ محمد بود، اين اندازه خون نمي ريخت. اما او از آلِ محمد است، يعني: آلِ حق، آل عدالت، آلِ عصمت، و آلِ انسانيت. و همين است که براي فرا آوردنِ انسانيتِ هضم شده، و عدالتِ بخون خفته، و حق خاک شده، و عصمتِ هتک گشته مي کشد. او مي کشد اما درندگان را، او مي کشد، خونخواران را، که تا پيش از ظهور او خود مشغول آدمکشي و خونخواري بودند، و سرِ سوزني به کشته شدگان خود نمي انديشيدند، و لحظه اي به آن همه خون ناحق که ريخته بودند فکر نمي کردند. او اين جانيان را مي کشد.
از شمشير مهدي، [1] براي خون آشامانِ پست، و درندگانِ متمدن، و ابرقدرتانِ نا انسان، خون و مرگ مي بارد، و براي انسانيتِ درد کشيده خرد شده، رحمت و حيات.
شمشير مهدي، سيفُ الله است، سيفُ اللهِ المُنتَقِم. شمشير مهدي، شمشير انتقام از همه جانيان است، در طول تاريخ.
پاورقي
[1] اينکه همواره گفته شده است که مهدي «ع» با شمشير قيام مي کند، چه بسا مراد اقدام از موضع قدرت باشد و قيام مسلّحانه، نه خصوص«شمشير».