همه اموال جهان، در نزد مهدي«ع» گرد آيد، آنچه در دل زمين است و آنچه بر روي زمين. آنگاه مهدي به مردمان بگويد:«بياييد! و اين اموال را بگيريد! اينها همان چيزهايي است که براي به دست آوردن آنها، قطعِ رَحِم کرديد و خويشان خود را رنجانديد، خونهاي بناحق ريختيد، و مرتکب گناهان شديد. بياييد و بگيريد!».

پس دست به عطا گشايد، چنانکه تا آن روز کسي آنچنان بخششِ اموال نکرده باشد. [1] در زمان مهدي«ع»، زمين محصول بسيار دهد، و مال و خواسته همي خرمن شود. هر کس نزد مهدي آيد و گويد:«به من مالي ده!»، مهدي



[ صفحه 34]



بيدرنگ بگويد:«بگير». [2] .

مهدي«ع»، اموال را، به صورت مساوي، ميان همگان تقسيم کند، [3] و کسي را بر کسي امتياز ندهد. [4] .