در زمان حکومتِ مهدي«ع»، به همه مردم، حکمت و علم بياموزند، تا آنجا که زنان در خانه ها، با کتاب خدا و سُنّتِ پيامبر، قضاوت کنند. [1] در آن روزگار قدرت عقلي توده ها تمرکز يابد. مهدي، به تأييد الهي، خرد هاي مردمان را به کمال رساند، و در همگان فرزانگي پديد آورد. [2] در روزگار ظهور



[ صفحه 33]



دولت مهدي، عيب و آفت از شيعه برطرف گردد، و دلهاي آنان چون پاره هاي پولاد شود. يک مرد، به نيرو، چون چهل مرد باشد، و حکومت و سروري روي زمين به دست آنان افتد. [3] .