خدايا، خداوندا! پروردگارا و الها! ما شنيديم مناديي فرياد مي زد که «به خدا ايمان آوريد!»، پذيرفتيم و ايمان آورديم. و اکنون گواهي مي دهيم که الهي و معبودي جز تو نيست، و تو يگانه اي و انباز نداري. و گواهي مي دهيم که محمد بنده تو و فرستاده و رسول تو است، و او و خاندان او حبيبان تواند و دوستان واقعي تو. و گواهي مي دهيم که علي، امير المؤمنين و حجّت تو است، و فرزندان او تا حجت قائم، همه، خليفه و حجت تواند...

و اي حجت خدا، و اي مهدي آل محمد«ص»! گواهي مي دهيم که تو حجت خدايي، و شما آل محمد اوليد و آخر. و رجعت شما حق است. و ايمان در آن روز، براي کساني که از پيش ايمان نداشته اند و کار خير نکرده اند، وسودمند نيست. ما باور داريم که مرگ، و سئوال قبر، و زنده شدن در قيامت، و پل صراط، و ترازوي اعمال، همه و همه حق است. همچنين حساب و بهشت و دوزخ حق است. و هر کس که با شما مخالفت کرده است شقي است، و هر کس از شما پيروي کرده است سعيد است.

اي حجت خدا! تو خود شاهد باش که ما به اين عقايد و حقايق ايمان داريم، بدانها معترفيم، و تو را بر آنها شاهد مي گيريم. و ما دوست شماييم و دشمن دشمنان شما. حق همان است که شما گفتيد و پذيرفتيد. و باطل همان است که شما نپذيرفتيد و رد کرديد. خير و معروف همان است که شما بدان امر کرديد، و شر و منکر همان است که شما از آن نهي فرموديد. ما مؤمنيم به خداي يگانه بي شريک، و به رسول خدا، و به امير المؤمنين، و به شما، از نخستين تا آخرين شما. و همواره آماده ايم تا شما را ياري کنيم، و براي تحقق اهداف شما بجان بکوشيم. آري، دوستي و ارادت و اعتقاد ما، فقط و فقط، تقديم شماست.

و اگر روزگاران بسي به درازا بکشد، و غيبت تو- اي پيشواي محبوب، و اي آرمان مطلوب- از اين نيز طولاني تر بشود، و عصرها و نسلهايي ديگر را فرا بگيرد، نه تنها از ايمان ما کاسته نمي گردد، بلکه بر يقين ما به وجود فرخنده تو، و ايمان ما به تو، افزون مي شود، و آتش عشق تو در جان، بيشتر شعله



[ صفحه 355]



مي کشد، و اطمينان ما به تو قوي تر مي شود، و انتظار ظهور در جان ما شديدتر مي گردد. ما همواره منتظر ظهور توايم، تا در رکاب تو جهاد کنيم، و جان و مال و فرزند و هر چه داريم در راه دين خدا و ياري تو بدهيم. ما اگر آن روزها را ديديم- روزهايي که با فروغ ظهور تو روشن گشته است، و درفشهاي انقلاب تو افراشته شده است- چونان عبدي مطيع، در خدمت تو خواهيم ايستاد و به امر و نهي تو گوش فرا خواهيم داد، با اين آرزو که در رکاب تو، در راه ياري دين خدا، به شهادت برسيم، و به مهماني خدا برويم... [1] .