و بدينسان بايد در طلب خورشيد بود، و به طلب خورشيد رفت. و بايد راه خورشيدي را در دل شب سپرد. بايد همه آماده باشند، بويژه جوانان، تا زمينه هاي طلوع طلايع حق آماده گردد...

و تا اندک اندک... علائم عمده ظهور- يکي پس از ديگي- واقع شود، و تا حوادث و مشکلات پيش از ظهور رخ دهد، و تا «رمضان بزرگ» برسد، و فرياد جهاني دعوت حق همه جا گير شود، و تا سپس هلال محرمي بدمد که در روز عاشوراي آن- روز شنبه- [1] امام مهدي«ع»، از مکه، اعلام قيام کند، و به جنگهاي خونين بزرگ دست يازد، و درفش ملحمه هاي سترک را برافرازد، [2] و به نابود کردن مستکبران و ابرقدرتان بپردازد، و نارواييها را براندازد، و سختيهاي روزگار را برطرف سازد، و اموال را ميان همه به تساوي قسمت کند، و آزادي واقعي و انساني را به پيرامون حق و به مؤمنان به حق، با کمک اهل حق، ارزاني دارد.



[ صفحه 350]



مهدي«ع» را هم فرشتگان ياري مي کنند، هم مؤمنان... همچنين رعب و ترسي که از قيام او در دل سرکشان مي افتد، نيز از عوامل مهم پيروزيهاي اوست. از شيوع اخبار انقلاب مهدي و قدبت و قاطعيت او، قدرتمندان و ارتشهاي آنان، روحيه خويش را از دست مي دهند، و بسياري از آنان در برابر هجوم سپاهيان مهدي- بلکه پيشاپيش- از پاي

در مي آيند.

او بدينگونه فرا مي رسد، و معتقدان و حق پرستان به سوي او مي شتابند و نزد او گرد مي آيند. امام پس از مدتي، اعلام قيام مي کند و - با نام خدا- به پا مي خيزد، و جهان را از عدل و داد، و تور و برهان، لبريز مي سازد- چنانکه امير المؤمنين علي «ع» فرمود:

يملأ الارض عدلا و قسطا، و نورا و برهانا... [3] .