يکي از مشکلات بزرگ، در طول تاريخ اسلام، سوء استفاده هاي گوناگون از کتاب خدا بوده است. قرآن کريم، عزيز است و گرامي کتاب خداست و وحي آسمان، و يکي از دو نهاد گرانقدر (دو ثقل، ثقلين) است، که پيامبر اکرم«ص» براي هدايت انسان، بر جاي گذاشته است. هر گاه، آيه اي از قرآن خوانده شود، دل هر مسلمان مي لرزد. اين، عظمت کلام خدا، و اثر وحي ملکوت است. اما افسوس که برخي، از اين تأثير و قداست، سوء استفاده مي کنند، قرآن کريم را وسيله قرار مي دهند، و «دگروار» معنا مي کنند، و باعث جذب بناحق افراد و اشخاصي بي اطلاع- يا کم اطلاع- مي شوند، و آنان را به نام قرآن و بيان قرآن، به انحراف قرآن، و مقاصد قرآن سوق مي دهند، و گاه در مقابل قرآن در مي دارند. اين مشکل، سر راه امام بزرگ، مهدي موعود، نيز برقرار مي گيرد، ليکن اينگونه کسان در آن روزگار کاري از پيش نمي برند، و حکومت قاهره مهدويّه آنان را يا به راه ميآورند، يا از سر راه بر

مي دارد. [1] .

البته بايد دانست که مؤمنان صديق، و منتظران آگاه، به خليفه خدا خواهند پيوست، و از سر اين «امواج فتنه»، با کشتي شناخت و ايمان و عمل، بسلامت، خواهند گذشت. اين است که بايد عقيده ها صحيح، و عملها صالح، و دلها پاک باشد(و پاک نگاه داشته شود، و اين عقيده و پاکي، نسل به نسل، انتقال يابد)، تا مردم در زمان ظهور بتوانند به جريان حق، و داعي حق بپيوندند.



[ صفحه 327]



بايد منتظران، در دوران انتظار، چنان ساخته شده باشند، و چنان به «خود سازي» اهميت داده باشند، که نه تنها در مقابل امام نايستند، و نه تنها به تأويلهاي قرآني گمراهان گوش ندهند، و نه تنها سست و بي تفاوت با طلوع نيّر اعظم مواجه نگردند، بلکه چونان شهاب ثاقب، خويشتن را به مهدي«ع» برسانند، و در صف ياران او جاي گيرند، و در بنيان مرصوص خروش آفرينان قبله چون شير ژيان بخروشند، و در سوختن باطل، چون آتشفشان باشند، و در ريشه کن ساختن ستم، جون سيل دمان، و در ياري حق، چون کوه گران...