يا لثارات الحسين، شعاري است که هميشه در خون شيعه مي جوشد، يا لثارات الحسين: بياييد به طلب خون حسين! اين اشعار شورآور، از ظهر عاشورا، از



[ صفحه 318]



درون خاک خونين کربلا برخاست، و در جام خورشيد ريخت، و به همه چيز رنگ خون زد، شفق خونبار را بياراست، و فجر بيدار را بياکند، و در کوهها و هامونها، دشتها و جنگلها، و نهرها و درياها، و در آباديها و شهرها، و روستاها و دهها، در همه جا و همه چيز، بگسترد، و همه جا و همه وقت، خونها را به جوش آورد، و نهضتها را شکل داد.

اين اشعار است که همه جا را کربلا کرده است، و همه ماه را محرم، وهمه روز را عاشورا... و همين شعار است که بر پرچم شورشيان دوران شورش بزرگ، شورش مهدي نيز، نقش خواهد بست. امام جعفر صادق «ع» مي فرمايد:

... و رجال کانّ قلوبهم زبر الحديد، لا يشوبها في ذات الله، اشدّ من الحجر، لو حملوا علي الجبال لازالوها، لا يقصدون براياتهم بلدة الّا خرّبوها. کانّ علي خيولهم العقبان، يتمسّحون بسرج الامام- عليه السّلام- يطلبون بذلک البرکة، و يحفّون به، يقونه بانفسهم في الحروب، و يکفونه ما يريد فيهم. رجال لا ينامون اللّيل، لهم دويفي صلاتهم کدويالنّحل، ي بيتون قياما علي اطرافهم، و يصبحون علي خيولهم، رهبان باللّيل، ليوث بالنّهار، هم اطوع له من الامة لسيدها، کالمصابيح، کانّ قلوبهم القناديل. و هم من خشي الله مشفقون. يدعون بالشّهادة، و يتمنّون ان يقتلوا في سبيل الله. شعارهم: يا لثارات الحسين. اذا ساروا يسيروا الرّعب امامهم، مسيرة شهر، يمشون الي المولي ارسالا، بهم ينصر الله امام الحقّ. [1] .

ـ... ياران مهدي، مردانيند پولاد دل، و همه وجودشان يقين به خدا، مرداني سختتر از صخره ها. اگر به کوهها روي آرند، آنها را از جاي برکنند. درفش پيروز گر آنان به هر شهر و پايتختي روي نهد، آنجا را به سقوط وادار سازد. گويي آن مردان عقابان تيز چنگالند که بر مرکبها سوار شده اند. اين شيرمردان پيروز و عقابان تيز چنگ، براي تبرک و فرخندگي، دست خويش، به زين اسب امام مي کشند، و بدينسان تبرک مي طلبند. آنان او را در ميان مي گيرند، و جان خويش را، در جنگها، پناه او مي سازند، و هر چه را اشاره کند، با جان و دل، انجام مي دهند. اين شير اوژنان، به شب هنگام



[ صفحه 319]



نخوابند، و زمزمه قرآن و مناجات خويش، چون صداي زنبوران عسل، درهم اندازند، و تا بامداد به عبادت خداي بايستند، و بامدادان سوار بر مرکبها باشند. آنانند راهبان شب و شيران روز، و آنانند گوش بفرمانان امام خويش. و چنان چون مشعلهاي فروزانند، و دلهاي منوّر آنان، بسان قنديلهاي نور در سينه هايشان آويخته است. اين مردان، تنها از خدا مي ترسند، و فرياد «لا اله الا الله»، [و «الله اکبر»] آنان بلند است. و همواره در آرزوي شهادت و کشته شدن در راه خدايند. شعار آنان:«يا لثارات الحسين» است، : بياييد به طلب خون حسين و ياران حسين! به هر سوي روي آورند، ترس از آنان، پيشاپيش در دل مردمان افتد(و تاب مقاومت از همه بگيرد). اين خداجويان، دسته دسته، به سوي خداوند(يا امام(خويش روي مي آورند. و خدا، به دست آنان، امام حق را ياري مي کند.