چرا گفتيم عينيت جامعه انتظار بايد عينيت مقاومت باشد نه عينيت تسليم؟ براي اينکه جامعه انتظار است، يعني جامعه اي که متصل است به جامعه ظهور. و عينيت جامعه ظهور- در محيط اسلامي [1] - عينيت مقاومت است، چرا؟ براي اينکه بتواند، با مقاومت والا، و امکانات آماده خويش، در خدمت و نصرت مهدي قرار گيرد. در پيش گفتيم که مهدي«ع»، از مردمان، «استنصار» مي کند، يعني: طلب ياري مي کند، و از ميان آنان انصار و ياوران مي طلبد.

اصولا، در اسلام، تکيه بر قدرت و عزت است و سرفرازي و عظمت. از سويي ديگر، وقتي مردم خود در تحقق امري دخالت داشته باشند، هم از طرف خداوند اجر خواهند برد، و هم به آن امر علاقه مند خواهند بود. در اسلام تأکيد بسيار شده است که جوانان به سالم سازي بدن، و بالا بردن «قابليت بدني» خود، و تمرين اسب سواري و تير اندازي و.... بپردازند. پيامبر اکرم و ائمه طاهرين نيز، در اين امور شرکت مي جسته اند، و مردم را و جوانان را در اين راه تشويق مي کرده اند.

همچنين در احاديث رسيده است که مهدي«ع»، پس از رسيدن 313 تن، ياران خاص او، باز درنگ مي کند، و دست به انقلاب جهاني خويش نمي زند، تا هنگامي که ده هزار تن نزد او، براي ياري او، گرد بيايند. [2] در برخي احاديث ديگر آمده است که «70 هزار مؤمن آگاه وفادار(صديق)، در ميان ياران



[ صفحه 316]



مهدي خواهند بود.» [3] .

اين است که بايد مسئله آمادگي، و «تمرين نظامي» را جدي گرفت، بسيار جدي گرفت، بسيار جدي، و با اهميت دانست، بسيار با اهميت. من از سالها پيش معتقد بودم که بايد جوانان مسلمان، حتي طلاب جوان، از قدرت بدني کافي برخوردار باشند، و به تمرينهاي لازم نظامي، و فنون مختلف ورزش بپردازند، از نحوه هاي مختلف درگيري(کشتي و...) آگاه باشند، اهل اسلحه، و اسلحه شناسي، و اسلحه کار باشند. و اکنون نيز، بر اين امر، بجد تأکيد مي کنم.

مساجد ما، همچنانکه معبد است، و مدرسه اعتقادات، بايد مدرسه حماسه و جهاد نيز باشد. محراب بايد مکان حرب باشد، هم حرب با شيطان، و هم حرب با طاغوت، با کفر جهاني، با ظلم، با گناه و تعدي، با تبعيض و تفاوت، با تکاثر طلبي و افزونخواهي، با ثروت اندوزي و محروميت آفريني، با...

بايد، در مساجد، همچنانکه در محلي قرآن است و «جامهري» و کتاب دعا، و در جايي کتابخانه، در گوشه اي هم اسلحه خانه باشد. بايد جوانان محله ها، تحت آموزشهاي لازم قرار گيرند، و از طريق سازماندهيهاي دقيق و اصولي، در ارتباط با مساجد باشند، و در هر حادثه خطرناک و تهديد کننده، فورا مسلح شوند، و آماده دفاع از همه چيز باشند. دشمن وقتي بداند مردم مسلحمن کمتر حمله مي کند. نتيجه اين کار اين مي شود که درگيري کمتر شود نه بيشتر.

جوانان ما و ملت ما، از اين پس بايد اين آيه حماسه آموز را، همواره، آويزه گوش خويش سازند:

و اذا کنت فيهم، فاقمت لهم الصّلاة، فلتقم طائفة منهم معک، و ليأخذوا اسلحتهم، فاذا سجدوا فليکونوا من ورائکم، ولتأت طائفة اخري لم يصلّوا، فليصلّوا معک، وليأخذوا حذرهم و اسلحتهم؛ ودّ الّذين کفروا لو تغفلون عن اسلحتکم و امتعتکم، فيميلون عليکم ميلة واحدة... [4] .

اي پيامبر! هر گاه(در سفرهاي جهاد) در ميان سربازان و سپاهيان اسلام باشي، و اقامه نماز جماعت کني، بايد گروهي از سپاهيان، مسلح، با توبه نماز بايستند، و چون يک



[ صفحه 317]



رکعت نماز بخواندند و سجده را تمام کردند، بروند در برابر دشمن بايستند، و گروهي ديگر که نماز نخوانده اند، بيايند و با همان ساز و برگ جنگي به نماز بايستند. کافران مي خواهند، شما اسلحه و امکانات خود را کناري گذاريد، تا با يک حمله شما را از ميان بردارند...

اين تعليم قرآن است. نماز را، به هنگام لزوم، مسلح بخوانيد. از اسلحه خود، و امکانات جنگي غافل نشويد. تعاليم امامان نيز، اينچنين است. ما اگر بخواهيم به سخنان ائمه خود گوش داده باشيم بايد پيوسته مسلح باشيم. و اگر يک سلاح کوچک هم شده است، در اختيار داشته باشيم. در صفحات گذشته، تعليمي از حضرت امام جعفر صادق «ع»، در اين باره، آورديم. در پيش نيز، به موضوع سازماندهي، و ايجاد تشکيلات دقيق و نيرومند اشاره کرديم، و بر اهميت آن تأکيد نموديم. مساجد مي توانند از مهمترين پايگاههاي ايجاد تشکيلات، و دفترهاي نيرومند و مطمئن ارتباطي باشند، بويژه با توجه به بعد مردمي مسجد، و رابطه صميمي مساجد با محلات و مردم محلات. [5] .

مسجد، چنانکه امام خميني فرموده اند: «سنگر است، بايد اين سنگر را حفظ کرد». اکنون که سخن از مسلح شدن جوانان مي گوييم، آنهم در ارتباط با دين و تکليف، و تعهد و مسجد، بايد با تأکيد بسيار ياد کنيم که جوانان بايد به آداب اسلحه داري آشنا باشند، و از اخلاق و رفتار «جوانمردان»- که درکتابهاي مربوط آمده است- سرمشق گيرند. بايد نخست شايسته حمل و قبول اسلحه بشوند، و سپس آن را به دست گيرند. «اخلاق سلاحداري»، آنهم بر موازين اسلامي، مسئله اي بسيار مهم است، و رعايت آن واجب است.