باب هفتم، درباره خليفه مهدي- رَضِي اللهُ عنه- در ميان علماي سلف و خلف مشهور است، که در آخرُ الزَّمان- بحتم و يقين- مردي از اهل بيت پيامبر، که نام او مهدي است، ظهور خواهد کرد. او بر همه کشورهاي اسلامي استيلا خواهد يافت. مسلمانان همه پيرو او خواهند شد. او به عدالت رفتار مي کند، و دين را قوّت مي بخشد. آنگاه دَجّال پيدا

مي شود. عيساي مسيح از آسمان فرود مي آيد و دَجّآل را مي کشد، يا با مهدي در کشتن دَجّال همکاري مي کند. سخنان و احاديث پيامبر را، درباره مهدي، جماعتي از نيکان اصحاب پيامبر، نقل کرده اند. و آن احاديث را بزرگان محدِّثين، در کتابهاي خود، با اسناد و مدارک، گرد آورده اند. محدِّثان بزرگي مانند ابوداود، و تِرمِذي، و ابن ماجَه، و طَبَراني، و ابو يعلي، و بَزّار، و امام احمد حَنبَل، و حاکم نيشابوري- رَضِي اللهُ عنهُم اَجمَعين- جزءِ ناقلانِ احاديثِ مهدي هستند... اين است عقيده اهل سُنَّت، از سلف تا خلف... [1] .